radyoda sevilen şarkı çıkınca gelen heyecan

2000' lerde sevdiğimiz yabancı şarkılar çıkınca bu heyecanı yaşardık. tekrar dinleyebilmek için teyp'e kaseti takar, kalem ile boş olduğunu düşündüğümüz yere kadar sarar ve kayıt alırdık. işin kötü kısmı kasetin dolu kısmına atınca şarkılar birbirine girerdi. güzel günlerdi.

milyonlarca insan arasından aşka layık olanı bulmakla eş değer heyecan.

kendin acip dinleyince vermez bu mutluluk ve heyecani. radyoda caldiginda tesadufun verdigi heyecan olusur. baska insanlarla ayni sarkiyi sevmenin verdigi heyecan olusur.

sesin berbat olsa bile hunharca söylemeye çalışmak...

yerini daha sağlamlartırır ve radyoya daha yaklaşırsın bir işin varsa bırakır şarkıya odaklanırsın. etraftaki sesleri duymaz sadece şarkıya odaklanırsın.

zaten radyonun amacı bu değil mi? sevilen şarkıyı beklemek işte. o sevilen şarkıyı beklerken berbat ötesi şarkıları dinlemek zorunda kalırsınız, sevilen şarkı çıkınca da kulaklara format atılır o an, çocuk gibi mutlu olursunuz.

sırf o heyecanı yaşamak için hep radyo dinlerim. evde otobüste yada müzik dinleyeceğim herhangi bir yerde. açıp dinlemektense radyo dinlemek hep daha güzel ve özel gelir bana.

sevilen şarkı değil de hani eskiden istek parça talep ederdik gece vardiyasında.

pür dikkat dinlerken şarkımız çıkınca heyecandan neredeyse radyonun yanına gidip şarkımız çıktı len der gibi selfie çektirmek geliyordu içimizden.

bu da böyle bir anımdır.

3 yıldır radyo dinlememisim onu fark ettim arkadaşlar bu başlık sayesinde başlığı açana çok thanks:))))

insan kendini birden şanslı hisseder.

aynı şarkılar internette de var zaten. heyecanı falan yoktur.

şarkıyı direkt dinlemekten daha başka bir etki bırakan tesadüf şeysi. uzun zamandır varlığını bile unuttuğun bir şarkıya rastlamak da ayrıca mutlu ediyor. çok sık dinlemiyorum ama arada müzik listemden bunaldığımda sevdiğim radyo kanallarını açıp "aaa bu şarkıyı çok severdim" deyip listeme ekliyorum.
(bkz: radyo 45'lik)

eskiden (özellikle yerel kanallarda) geceleri müzik klipleri dönerdi gece 3 sularında vega'nın "bu sabahların bir anlamı olmalı" şarkısını beklerdim. her evde bilgisayar her elde telefon olmadığı için youtube'dan istediğim zaman dinleme lüksü yoktu. yine akşamları atv'de geceleri çağan ırmak, irfan tözüm yapımı filmler (günaydın istanbul kardeş, çilekli pasta ne filmdi!) olurdu. gündüz uyur gece onları beklerdim. teleteks'in yayın akışından hangi film var bakardım tabi önceden.

kısacası bir karşılaşma, bir bekleme, bir emek olurdu. haliyle tadı başka olurdu. elbette teknoloji çok güzel bir şey. elbette teknoloji büyük konfor. elbette çok yararlı. ah birde her şeyin tadını azaltmasa.

sanki o an tüm dünya beni seviyor ve böyle gösteriyor sevdiğini. sonra şarkı bitiyor ve yine aynı dünyadayız.

eski heyecanlar gibisi yok. şimdi şarkılar tabi elinin altında aynı heyecan duyulmuyor. istediğin zaman istediğin şarkıya ulaşabiliyorsun. ama bir zamanlar insanlar istedikleri şarkıları dinlemek ve sevdiklerine armağan etmek için radyolardan isteklerde bulunuyorlardı.

o sarkinin size verdigi şevkin heyecanidir. evet.