sabah kuşağında seda sayanı izleyen nesil

(bkz: sabah sabah izliyordum)

belki de bu yüzden gerizekalı olduk..

takriben 2004-5-6 yıllarıydı... bizi zehirlediler.

darbuka, keman ve klarnet eşliğinde sürekli bir cümbüş var hayatımın fonunda.

en mutsuz günümde güüü-naaay-dııın diye kalkıyorum.



dertleniyorum, fonda yine bir ses boş ver gı, üüzz-mee canıııı-nııı

diyor.

mal ettiniz bizi mal.

maalesef ki benim de dahil olduğum nesil. hatta o zamanki kariyer hedefim büyüdüğümde seda sayan olmaktı. * plastik pembeli morlu bir topuklu ayakkabım vardı. program başladığında onları giyer güüü naaay dııın derdim sedayla birlikte.

zor zamanlardan geçtik. *