sabaha karşı gelen üşüme

yaz ortası kapı pencere açık yatarsın, üstler cıbıl, sıcaktan döne döne zor sızarsın; gecenin bir vakti fark edersin ki buz kesmişsin.

(bkz: uyuyanın üstüne kar yağar)

solunum yollarını tıkamanın birebir aktivitesidir.

sonra çekersin pikeyi kendine doğru yavaştan, manitaya doğru sokulursun inceden; sıcak sıcak, o da sırnaştığını fark eder, yaslar kendini sana. sonra elini;

neyse burada bitirelim.

en sevdiğim

başlığı açan arkadaşın aksine bir manitam olmadığı için pike ile geçiştirdiğim eylem.
(mahlasını yazamadım özür dilerim..)

ile uyandığımı ve tekrar uyuyamayacağımı anlıyorum. niye olur ki o üşüme, bir de ayaklarda başlar.