sadece sabaha kadar oturanların bildiği şeyler

geceleri kendiniz de dahil olmak üzere her şeyle yüzleşirsiniz. yalan yoktur çünkü karanlık dürüsttür...

gecelerin gündüzlerden daha güzel olduğu gerçeği.

yıldızlar kaybolurken kuşlar ağlamaya başlar.

bazen kendi içine boğulmak bazen de içinden çıkamamak gerçek denilen sanrıların.

gece gözyaşlarını saklar. ve her zaman gökyüzündeki yıldızlar güneşten daha güzeldir.

üstünü örttüğün her şeyin altında kalırsın.

sabah namazına kimsenin gitmediğini ya da azıcık insanın gittiğini bilirler.

sabah 5-6 arası ne yaparsan yap gözler istemsiz kapanmaya çalışır.

yalnızlık
bu aktivite bir grup ile yapıldığında istisnalar hariç hep dertler ve sıkıntılar ön plandadır tek ya da bir grup dahi oturuyorsanız etrafınızı yalnızlık sarar

güneşin doğuşu.

batışı.

farksız.

sessizlik ve huzur.

arap bülbülü başta kuşların güne başlama şarkıları söylemesi.

depremlerin çoğu gece oluyor.

sokak lambalarının ne zaman yandığı.

05:30-06:00 gibi gazeteler dağıtılıyor fırınlar açılıyor.

gecenin beşiğinde, kahkaha ata ata gülmemeniz gerektiği...
tamam, çok komik bi şey olmuş olabilir ama uyuyanları da düşünün birazcık canım, yazıktır.

ben, meselâ. bütün komik aktivitelerimi gece yaparım. gündüz de yeterince eğlenceli ama gece bir ayrı oluyor. o, sessizliğin girdabında yankılanan kahkaha sesi yok mu? ne kadar gizlerseniz gizleyin, doktor değerli gibi kıs kıs kıs açılıyor...
örneğin; gündüz izleyemediğim bir programı, açar gece izlerim. ve genelde de komik programlar, stand up gösterileri oluyor. değilse bile bana, komik bölümü denk geliyor. e tabi etrafımda kim var, kim yok uyanıyor. ayıptır yaa. yapmamalıyım.

hadi gece oturanların bildiği şeylerden
olan program izlemeyi bir kenara bıraktık diyelim, arkadaşların aktif olduğu zamanı ne yapacağız?
e ben gece aktif olunca onlar da o zaman aktif oluyor ve başlıyorlar gündüz başlarına ne geldiyse anlatmaya... bi kahkaha tufanı da oradan... eh ben yalnız yaşayamayan da bi insanım. ne yapacağız, ailemin kulaklarını zemine mi mıhlayacağız? hoş, onlar da değiştiler. geçen gün sokakta bağıran bi sarhoşu şikayet ettim, polis alıp götürdü, ruhları duymadı. dünya yıkılsa ruhları duymuyor artık ama yine de buna bi çözüm bulmak lazım. buldum: ağzımı bantlamak... o da pek işe yaramayacaktır diye düşünüyorum, çünkü ben
bi güldüm mü tüm bedenimle gülüyorum. * biri laf mı soktu, ohoo ona da gülüyorum. onla mı uğraşacağım yaa.
beni geceleri bir yere kapatsalar. yine gülecek bir şey illa ki bulurum. hiç olmadı, iki yıl önce nasıl düştüğümü düşünüp ona da gülerim mesela.

dolayısıyla geceleri sabahlamayı fırsat buldukça yapan biri olarak benim bildiğim sıralama bu:
1. gündüz fırsat bulunamayan programları ya da eski programları açıp izlemek,
2. arkadaşlarla sohbet, muhabbet,
3. yetmezse bi kahve içmeye, kokoreç yemeye gidilip geceye tok devam edilir.
ve 4. ağlamak... yok yaa. bu bende sırıtır. ondandır etrafım hep neşeli insanlarla doludur. ben soğuk, donuk, ruhsuz görünen ama içi jelibon gibi insanları severim. tıpkı benim gibi. tıpkı bazılarınız gibi..
5. yazmak. insan ciddi manada el ayak çekilince zihin duvarlarını aşıp harika şeyler karalayabiliyor. sabah uyandığımda bunu, ben mi yazmışım dediğim şeyler çok olur meselâ.
6. yalnızsanız, yani evde sizden başka yaşayan yoksa ve tek katlı bir evde yaşıyor yahut duvarlar ses yalıtımlı ise beste yapmak da denenebilir. harika işler ortaya çıkıyor.

bendeki öğeler, hatırladığım kadarıyla şimdilik bunlar. sağlıcakla ve neşeyle kalın. ağlamayın sabaha kadar. gözlerinize yazık. birgün güneş, hepimiz için doğacak... inanmaya ve gülmeye devam... * *

sabaha karşı özellikle hava aydınlanırken çok güzel bir koku vurur burnuma, arkasından martı sesleri gelir. sırf gün doğumunda martı seslerini dinlemek için dahi, uyanık kalınır.

özellikle sahil şeridinde oturan, denize kıyısı bulunan evlerde oturanlar cok sanslıdır. bunlara extradan kumsal/ deniz kokusu/ dalga sesi eklenir.

gece, sabaha kadar oturmak; sabah işi olmayanların yaşayabildiği bir lükstür. bunu yaşam tarzı haline getirmek ise bir yerden sonra sefilliktir.

sessizligin sesi.

doganin sesi.

bu tarz şiirlerin, nafile olduğunu bilirler.
daha uzun yazacak gücüm yok.