şarap içmenin bir adabı olduğu gerçeği

öyle her yerde ve her kişiyle şarap içilmez. şarap içmenin de bir rajonu, bir adabı vardır.

çürümüş meyveyi içemiyorum. alkol içemiyorum daha doğrusu.

şarap ehline göre 2 kadehin bitiminden sonra olay mahalline ömer hayyam gelmiyor ise içilen şeyin bulaşık suyu olduğu rivayet edilen adap.

hiç bir içkinin adabı yoktur en azından bana göre öyle içer geçerim maksat keyifli zaman geçirmek.

beyaz leblebiyle bir buçuk litrelik akdeniz incisi'ni şişeden diklemek adap kurallarına dahil mi acaba?

çürümüş meyve dedi la şaraba.
evet, evet çürümüş dedi.

pazardan toplanan ezik, büzük üzümler toplanıp şarap yapılıyor sanıyor,
bağdan toplanan üzümler çürümeye terk ediliyor sanıyor.

bir arkadaşa sufle dondurma aldım, dondurması erimiş diye götürmüş buzluğa koymuş, ben orada değildim, üstümü değişiyordum.
bu da o mesele... bilmeyince fena oluyor.

edit: bir kitap da bırakayım buraya, belki ihtiyacı olan çıkar.



bilinen ilk şaraphane ermenistan areni-1 mağarasıdır.

adabı vardır şarâb içmenin,
önce kendine şarâbi dost bulacaksın,
şarâbi meseleler,
öyle zevkine içilmez şarâb.

uydurdum oldu.

şarap nerede nasıl içiliyorsa öyle içilir. ortama göre adabı vardır. bir kokteylde kadeh üç parmakla tutulur, bardak ağza götürülürken dudaklar hafifi uzatılır soğuktur varsa ağza sert bir çeşit peynir atılır.
meyhanede şerefe yapılarak, hele birde romantik müzik varsa bazen üç parmak bazende avuç içinde tutularak.
sevgiliyle içiliyorsa bir elde kadeh bir el sevgilide içilir göz teması kurulur, yeri gelir kahkahlarla gülünür, yeri gelir hüzünlenilir.
kafa arkadaşlarla her şekilde içilir çay bardağı, şişe ne bulunursa. gırgır muhabbet olur, şakalaşılır yeri gelir memleket kurtarılır varsa aşık takılınır.
burada şarap içme adabının en önemlisi kendini kaybetmeyeceksin şaraba da yanındakine de saygısızlık olur.
sağlığınıza.

tıpkı diğer "adap" önermeleri gibi geçersizdir.

yalnızca ne için içtiğinizin anlamı vardır. kimi içer mevlasını bulur, kimi içer belasını bulur.

"...mescit ile medreseyi
ısmarladık zahitlere
hakka ibadet etmeye
yeter bize meyhaneler..."

şemseddin sivasi

benim habersiz olduğum gerçek. az yağlı peynir olsun gerisi önemsiz.

adabı vardır rererörö yapmayacağım ama her şarabın konulacağı farklı bir kadeh, eşlik edeceği bir yemek, tüketileceği bir sıcaklık vardır. şişenin tutulmasından, dekantasyonundan servisine kadar hepsinin bir adabı, ritüeli vardır.

şarap içmenin adabı var, rakı içmenin adabı var bu ne kardeşim? ulan sıradan alkollü içecekleri bile romantize etmeye bayılıyorsunuz. içiyorsunuz kafanız güzel oluyor olay bu kadar, abartmanın alemi yok.

ayrıca şarabın tadı çok kötü, bütün alkollü içeceklerin tadı berbat. bi insan niye alkol içer ki? anlamadık. bira harici hepsinin canı cehenneme.

peki bu gerçekten şarapçıların haberi var mı? hayır en çok kullanan onlar bilgileri olsun adamların.

alkollü içeceklere gereksizce, irite edici derecede romantizm yükleniyor.

aslında eskiden bu kadar anlam yüklenmiyordu, yüklense de bunu hissetmiyorduk. sosyal medyanın bu kadar popülerleşmesi sonrasında, takipçi kasmak, beğeni almak uğruna bardaklar dolar dolmaz güzellemeler, özlü sözler, saçma sapan romantizm pompalanmaya başlıyor.

hiçbir alkollü içkinin, içtikten sonra kendini bozmamak dışında bir adabı yok yahu. içinizden kurtadam çıkmadığı sürece sorun değil. amiyane tabirle alkolün tek adabı ağızla içmek.