sati

brahmanizm'de kocanın ölümüyle birlikte eşin de ölümü gibi tuhaf bir gelenek vardı. bu gelenek 19.yüzyıl gibi yakın bir zamana kadar sürdü... sati deyimi eşiyle birlikte ölen kadınları adlandırmak için kullanıldı, bu deyim cesaret ve vefa göstererek kutsanma gibi bir anlam yüklüyor kadına... misal, hindistan'ın bazı yerlerinde satiler bir azize olarak görülmüşler ve kendilerine de tapınım gösterilmiş...

peki, mitolojide satinin yeri nedir, sati kimdir bundan da bahsetmeden olmaz. sati, ilk yaratılan insanlardan daksi'nin ilk kızıdır, aynı zamanda tanrı siva ile olan aşkıyla da bilinir... deli divane aşıktır siva'ya sati.

bunu babasına anlatıp bir tanrı ile evlenmek istediğini söyleyince kıyamet kopar, babası siva'yı hiç sevmemektedir... hatta yer yer siva için, ''bu çocuğu gördüğüm yerde döverim bak bilgin olsun, yanına yaklaşmayacak! tek yumrukta canını alırım onun...'' diyecek kadar gözü dönmüştür babasının... adeta babası anadolu'nun bağrından kopan ve kızını serseri gence vermek istemeyen babaya dönüşmüştür...

tüm bunlara rağmen siva ile evlenir sati ama babasının düşmanca tavrı daha da ilerler, artık dayanılmaz noktaya gelince sati kendisini yakarak ölmek ister, başarır da bunu... siva çok üzülür bu duruma, eşinin cesedini omzuna alarak dünyayı gezmeye başlar, gittiği her yere ölüm, uğursuzluk, pislik getirir... bastığı toprakta çiçek bile açmaz...

bu duruma son vermek isteyen vişnu gökten inip gizlice sati'nin cesedini kaçırır ve onu 52 parçaya bölerek tanrısallaştırır... daha sonraları sati parvati ismini alarak tapınım görmeye başlar.