seçmenin yarısının değişim istemesi

tam bir mastürbasyon. millet ittifakından ekrana çıkan herkes bunu söylüyor. ne kadar zavallı, ne kadar da aciz bir teselli. çıkıp bununla övüneceğinize az durun da 'biz nerede hata yaptık da ülke bu haldeyken millet bize güvenemedi? bu haldeyken bile yine de gidip memleketi bu hale sokan adama oy verdi' diye bir düşünün ve gereğine göre eyleme geçin.

aslında tam olarak öyle değil. bir tarafta tayyip'den ölesiye nefret eden seçmen diğer tarafta da tayyip'e ölesiye bağlı seçmenin isteği. biz nasıl madımak oteline benzin taşıyan, akepe artığı adamlarla ve bir adet mommy ile değişim olmayacağına inanıyorsak onlar da taptiklari adamın ülkeyi yeniden sahlandiracagina inanıyor. bu yarı yariya mıdır yoksa başka bir oranda mıdır bilmiyorum.

şimdi tam yarısı demeyelim biz ona, bu kadar abartmayın kendinizi henüz %50 bile değilsiniz.

evet yarısından fazlası değişim istiyordu. ona rağmen kazanamadınız.

işin korkunç yanı, 2018 cb seçimleri ile neredeyse küsüratına kadar aynı oy alındı "değişim isteyen" kesimin toplamından.



yani 5 sene önce de "istiyormuş" o kesim. hala da aynı oranla "istemeye" devam ediyoruz demek ki.

isteyelim bakalım, belki biraz daha uslu olursak istemekle yetinmeyi bırakabiliriz.

bu yüzden sokrates demokrasi ayak takımı rejimidir diyor. bizde de demokrasi tanrıya oynuyor. aydınımız bile cahil.