sen beni sevdin diye seni sevmek zorunda değilim

bazı insanlar var… seni seviyorlar. hem de öyle basit bir sevgi değil. sabah kalkınca günaydın diye mesaj atacak kadar, gece uyumadan önce iyi geceler yazacak kadar… hatta bazen yemeğini yedin mi?” tuvaletini yaptın mı ? diye soracak kadar ciddi!
ve işte o noktada, sen fark ediyorsun:
yandın.

çünkü bu insanlar sevgilerini sana emanet bırakmıyor, emanet ettiriyorlar.
sanki ben seni sevdim, artık iade etme, kullan diyorlar.
ama ben ürün iade masasındaki görevli değilim ki?
üstelik bu sevgi ambalajı yırtılmış, garanti süresi geçmiş ve içinde karşılık beklenmektedir etiketi var.

sen beni sevdin diye seni sevmek zorunda değilim dedim birine.
bir an durdu, sonra sanki kalbimi değil, kasko yaptırılmamış arabasını çizmişim gibi baktı.
nasıl yani? dedi.
yani şöyle: sevgini bana gönderdin ama ben teslim almadım, imzam yok, kamera kayıtlarına da bakabiliriz.

zaten herkes birilerini seviyor ama kimse kimin umurunda değil.
bu zamanda aşk, karşılıklı his değil, tek taraflı yayın.
sen seviyorum diyorsun, karşı taraf yayın donuyor diyor.

belki de sevgi dediğimiz şey bir abonelik sistemidir:
ilk ay ücretsiz, sonra sürekli faturası gelir.
ben iptal etmek istedim, müşteri hizmetleri bile ulaşamadı.

en kötüsü de şu: seni sevdikleri için kendilerini erdemli, sen sevmediğin için seni kötü ilan ediyorlar.
sanki kalbim onların tapulu malıymış da, ben üzerinde kaçak yapı yapmışım gibi davranıyorlar.

ama hayır.
ben kimseye kalbimi kiraya vermedim, aidat ödemiyorum, sevgi de zorunlu hizmet değil.
yani sen beni sevmiş olabilirsin, ama ben seni sevmek zorunda değilim.
bu bir kalp, belediye değil ki her sevene hizmet versin.

sevginin her zaman karşılıklı olmayabileceğini, bir taraf sevdiği için karşı tarafın da sevmek zorunda olmadığını hatırlatan söz.

aşkın pazarında canlar satılır?