sevgilinin yalanını yakalamak

geçenlerde başıma gelen tahlisiz olay. çok sevdiğini ölüp bittiğini iddaa eden kızın eski sevgilisiyle arada görüştüğünü mesajlaştığını ve telefonla konuştuğunu (haftada 1-2 dahi olsa ki bu görüşme konuşmalar sadece iletişimden ibaret yani iki tarafında beyanı bu) yakalamamla birlikte bu herhalde 3. yalanı falandı ayrılmama sebebiyet vermiş durumdur. acıklı bir durum karşı taraf adına üzülüyorum. böyle ikili oynamak neden? ne gerek var? bu rezelliği yapmak neden kaldıramıyorum insanların artık bu kadar kötü oluşunu... kadınlar sizi seven sizle ilgilenen gerçek bir aile kurmak isteyen ve medeni davranan erkeklere yaptığınız bu davranışların bedelini sonrasında depresyonlarla bunalımlarla boşa geçtiğini sonradan farkettiğiniz yıllarınızla ödüyorsunuz. lütfen kendinize geliniz.

kendi yalanını yakalamak gibidir.

neden ki şimdi niye böyle oldu diye önce sinirlenir hesap sorarsın sonra üzülürsün çünkü aranızdaki bağ onca yaşananlar hani hiç mi bir şey ifade etmiyor falan gibisinden o zaman herkesten farkın kalmaz sevilmemiş ve her şey yalanmış gibi gelebilir.

sonra da yapmamasını talep edersin. bazı problemleri konuşur halletmeye çalışırsınız.
kronik olarak böyleyse aşırı sıkıntı ya.

hep gizli saklı yalan dolan türlü manipülasyon lafları çarpıtma ve eğer konuya yeterince hakim olamadıysanız geçmiş olsun öyle bir üste çıkar ki siz özür dileyecek konuma gelirsiniz.

lütfen arkadaşlar seviyorsanız yalan söylemeyin eğer kızar bilmem ne yapar diyorsanız ve bunu aşamadıysanız beraber onu ebeveyn olarak görüyor olabilirsiniz.
karşı taraf anne ya da babanız değil.
ayrılın. emek verdim de senelerin de evlenecektik de yaşım da değil
o güç geliyor. daha iyisiyle karşılaşınca size davranışıyla sözüyle zaten diyorsunuz ki tamam duygusal açıdan hazırım emek veririm bu ilişkiye.

sırf üşendiğinizden de toksik ilişkilerde kalıp ağlamayın bize burada
biz ne yapalım salak mısınız??

yalnızca sevgilinin değil, sevdiğin herhangi birinin yalanını yakalamak en berbat hislerden biridir.

ve hatta sevgiliye kondurursun bir şekilde bunu.
yok dersin duygu yoğunluğundan, yok aşkın bir delilik hali olması sebebiyle zaten hatalara gebe bir ortam yaratmasından yok efendim öyle de böyle de işte biliyorsunuz diğer tüm etkenleri ama sevdiğin, dostun, arkadaşın dediğin, abi abla dediğin her kimse bağ kurup güven hissettiğin insanlardan bu tip bir hadise gördüğünde bahane bulamıyorsun yaptığı o çirkin şeye. ne gerek var ki ne çıkarın var ki bu yola başvurdun diye soruyor da soruyor zihin.

gereği olduğundan değil, karakteri buna müsaade ettiğindenmiş diyor, kabulleniyorsun sonra.
seninle ilgili bir mesele değil, kendisiyle olan kavgasını görüyorsun. bulaşmıyorsun bu kavgaya ve ayırıyorsun yollarını hayatında başarılar dileyerek.