sevgini ve senelerini verdigin insanın bir anda değişip sizi bırakması

değeri haddinden fazla verince olan bir şey bu. sen sevgi, değer verdikçe kendini yiyorsun sonunda yalnız kalınca elde var sıfır oluyor.

verdiğin sevgiyi kaldıramıyor , hadsizleşiyor. hak etmiyor zaten insanın kendisinden başka kimse ...

3 yıl önce yaşadığım olay ama terk eden ben oldum. daha doğrusu beni o noktaya getirdi. tamamen farklı ve toksik düşüncelerle dolu bir insana dönüşmüştü. bana dokunduğunda bile sadece bir et parçasına dokunmuş gibi hissettiriyordu. ilk zamanlar her ayrılıkta olduğu gibi sancılı geçse de başka hikayeler peşinde koşmam ve kendi öz eleştirimi yapabilmem için olması gereken bir şeymiş. şimdi böyle görebiliyorum. bana kattıklarını, güzel anılarımızı zihnimin bir köşesine koydum. götürdüklerini, sancılı dakikaları yaşandığı yerde bıraktım. aşka bakış açımı geliştiren, beklentilerimi şekillendirmemi sağlayan bir deneyim olarak görüyorum artık. umarım o da kendi payına yapıcı bir şeyler almıştır.

sen diye başlayan cümleleri, siz diye bitirmekten ötürü olabilir.

açıkçası hiç kimseye onsuz olduğunuzda ölecekmişsiniz gibi değer vermeyin. çünkü insan bir ağaç değil ve bulunmak istemediği ve sıkıldığı yeri değiştirebilir. sadece kendinizi düşünerek aradaki ilişkiden zararlı çıkacak tarafında sadece kendiniz olduğunu düşünmek tamamen saçmalık. emin olun bu durumlar da her iki taraf da burukluk yaşar sadece bir taraf daha çok belli ederken diğer taraf daha az ya da hiç belli etmeyebilir yani kişilik özelliklerine göre değişir. belki karşınızda ki kişinin değişimi sizin hoşunuza gitmeyebilir size göre olumsuz olan o kişiye göre olumlu olabilir. eğer kişi bu durumdan memnunsa bence söylenecek bir söz yoktur. kimseye gerektiğinden fazla değer yüklemeyin aksi halde üzülen taraf siz olursunuz. şahsen hayatıma giren insanları vazgeçilmezimmiş gibi görmem bu dostluk ilişkisi ya da sevgili durumu olsun fark etmez hatta aile de bu duruma dahil benim için. her zaman yollar, hedefler değişir ve bundan ikili ilişkiler de nasibini alır.

bir anda diyorsan eğer, o "an" dan çook önce gitmiştir o zaten, sen farketmemişsin, çünkü kendi aldıklarının derdinde bir insansın büyük ihtimalle,

bence sen o giden insanı sevmemişsin, fiziksel olarak gidene kadar anlamadıysan, tanımaya çalışmamışsın "ilgilenmemişsin" hissetmemişsin...

çünkü senin o verdim dediğin sevgi, kendi alacakların için yaptıkların, onun ihtiyacı olan sevgi değil, bu kadar basit bir matematik bu,

kimse de bedavaya (sevilmeden) seni sevmek zorunda değil, sevgisinin karşılığını gördüğünde, değer gördüğünde, tabiiki ruhunu doyurmak için, gitme hakkını kullanır herkes,

değer gören, kıymeti bilinen hiç kimse, durup dururken, bir yere gitmez...