sevginin insana yaptırdığı şeyler

(bkz: yemek)

deger vermek. birine deger vermek.

sevgi insanı ikiye ayırır. sevginin yaptırdığı ve yaptırtamadığı şeyler vardır.
en salt, en sevimli hali yapamadıklarından geçer. neden sevdiğini bilmiyorsan seviyorsundur mesela. kırılmana, kırmana rağmen seviyorsa seviyordur mesela. anlam veremezsin. kim olduğuna, ne olduğuna bakmazsın. menfaat aramazsın. yanarsın, yakarsın ama uzağındayken üşürsün. üşürsünüz. üşütür. yaz ayında bile.

terk etmek.

seversin sana neler yaptığına bakmadan. üşüdüysen canımı acıtabilirsin dersin, ağzına sıçar gene sesin çıkmaz. marazlıdır sevme işi...

gecenin köründe kalkıp bal limon yapıp süt ısıtıp ayak masajı yapıp iyileştirmeye çalışmak

karşındakini olduğu gibi kabul etmek deriz ya hep, bazen de hiç olmadığı biri gibi görürüz, o "ben kötüyüm" diye bas bas bağırır, biz inatla "hayır, sen iyisin!" deriz. sevmişizdir bir kere, geçmiş olsundur. toz kondurmaz, hatalarını görmez, görsek de binbir kılıfa koyarız kalbimizde onu aklamak için. o, onu sürekli mazur görmemizden yüz bularak üzerine katarak yanlışlarını yapmayı sürdürür. sonra bir an gelir öyle bir şey yapar ki artık onu aklayacak bahane bulamayız. içimizi acıtsa da hayatımızdan çıkarırız. sonra anlarız ki bu ilk değildi, evveli de vardı ama kızamayız ki, bu bizim hatamızdır artık çünkü. işte sevgi insana bunu yaptırıyor, en katı kuralları hiçe saydırıp, olmadık hataları görmezden geldiriyor.

anlatırken ben demedim, biz dedim. çünkü pek çoğumuzun böyle bir sevgisi oldu bir vakitler ya da halihazırda var, ve pek çoğumuzun "o" yerine koyacağı kişiler var bu hikayede. boşlukları doldursunuz okurken kendinize göre.

kabullenmek.
onu korumak, her ama her şeyden ve bunun için yolunu açmak, yoluna çıkmamak.