sevilecek insan kalmaması

ne sevilecek insan ne değer verilecek ilişki kaldı kanımca. tanımlama yanlış olabilir demek istediğim doğru düzgün ilişki yaşanacak samimi içten bir insan kalmamış olması durumudur.

içinde sevgi olmayanların hissettiği duygu.*

(bkz: ben kaldım kardeş, ben kaldım)

ülke dışına çıkabildinmi sevgili yazar? veya şehir dışına? insanları zan altında bırakmıyoruz lütfen. cıks cıks..

her şey gibi onu da tükettik. herkes kendi kıçına göre don bakıyor, kimse de demiyor ki olanla idare edelim. kıçımızı donumuza göre uzatalım.*

(bkz: bilemiyorum altan) bilemiyorum.

daş galplilerin şeysi oysa yaradılanı sevdik yaradandan ötürü demiş yunus emre.

yalan yok bunu arada sırada düşünüyorum. bir tiktok'a bakıyorum deliren delirene, bir instagram'a bakıyorum ilgi açlığı çeken çekene, bir twitter'a bakıyorum beğeni kasmak için maymun olan olana... etrafta ''sade, basit, sadece normal bir insan'' kalmadığı gerçeği canımı sıkıyor.
bu arada hiçbirinde hesabım yok uzaktan bakmakla bunları düşünüyorsam içindeyken bırakın sevmeyi az öteye iterim milleti.

sevilecek insan var da bize denk gelmiyor. (bkz: veya biz denk gelmiyoruzdur.)

bazen uzakta aramamak lazım, lakin aramak lazım.

herşey çiçek böcek dolu. sev gitsin girme bunalıma.

insanlar kendilerini sevmiyor ki desem. neyse bilmiyorum başka bir şey dikkatimi çekiyor. kadınlar erkek gibi. giyim konuşma hareketler . erkekler kadın gibi mi oluyor.

insanlar kendilerinin sevilmesini mi istiyor. övülmesini. insanlar sizi umursamiyorsa sizin sevginize niye ihtiyaç duysun. övgünüze duyuyor ama sanki. ya da onun kendisini iyi hissetmesine neden olmanız lazımına.

eskidendi sanki çok sevilip sevilmeme durumlarını takma. belki de sevgiler sahteleşti.

kımılda biraz.
orda yoksa burda vardır.
ağaç değilsin yerini değiştirebilirsin.