sevilen kızın ateist olduğunu öğrenmek

büyük hayal kırıklığına uğratır insanı. acısı , hüznü tarif edilmezdir.
karamsarlığa sürükler insanı.. lan ömründe bir kız seviyorsun o da ateist çıkıyor. allah düşmanımın başına vermesin.

isteme sırasında büyük problemler yaşatabilir

mallara sorun olan durum. benim için değil. burası laik bir ülke. isteyen ateist olur isteyen budist. kimse karışamaz.

beni mi seviyorsun yoksa?*
yalnız ateist değil ignostik olacak o ama olsun. kıyamam nasıl yıkılmış. *

insanın neye inandığı değil de nasıl bir karaktere sahip olduğu çok daha önemli değil mi? sırf aynı şeye inanıyor diye kötü insana tahammül edilebilir mi

beraber mi yanacaz banane alüminyum dedirtir.

sen allahı seviyorsun diye allah da seni sevmek zorunda olmadığı gibi bir başkası da senin allahını sevmek zorunda değil.

bir insanı tanımadan onu sevmenin mümkün olmadığına inanıyorum. gülümsemesini beğenmek, saçını kaşını gözünü sevmek diye bir şey olamaz. onun adı şehvet.

bir insanı tanıdıkça seversiniz. benim tabir caizse allahsız çok arkadaşım oldu. kadın erkek fark etmez ben kimsenin inancı ile ilgilenmem.

eğer kaliteli bir ateist ise aksine hoşuma bile gider okumuş düşünmüş birini bulduğuma sevinirim.

kızın biri bana ben ateist aleviyim demişti. bunu söyleyen de üniversitede hem de siyasal bilgilerde okuyan biri.

ben de dedim bu nasıl saçma sapan bir şey hem alevi hem ateist nasıl oluyor dedim ama kendisi boş ama güzel bir kız olarak cevap vermediyse de ben güzel diye hiç ses etmedim.

zaten güzel olup da pek kafası çalışanını da görmedim. sanırım güzel olunca her kapı açılıyor ve kitap okumakla ilgili bir çabaları olmuyor.

(bkz: ya ne olacağıydı)

büyük olasalıkla size ilk sevgilisi olmadığınızı, bakire olmadığını gizlemeyip açıktan söyleyecektir.

peki ya bizim dindarlar söylüyor mu?

o bir şey mi. ben zenci, hemi de bushman zencisi olduğunu öğrenince beynimden vurulmuşa dönmüştüm.
dtcf'de vietnam dili ve edebiyatı okuyan bir kamboçyalı sanıyordum ben onu.
işte o:

vakti zamanında bi kızdan hoşlanıyorum kız hariç herkes durumdan haberdar. gerek onunla ilgili bilgiler paylaşıyorlar, gerekse onu kötüleyip beni kızdırarak eğleniyorlar. tabi hakkında hiçbir şey bilmediğimden her denileni bi miktar ciddiye alıp kafamda "acaba" diye evirip çeviriyorum.

o kızla aynı sınıftan bi elemanla tanıştık kahvehanede batak oynarken. işte adını soyadını, ailesi neler yapar, kardeşi var mı, neleri sever, kimlerle nerelerde gezer falan sıradan sorduk arkadaşlarla gayet ciddi bir şekilde. sonra bu eleman hiç gereği yokken sormuşuz gibi inancını gündeme getirip "ateist" dedi. cemaat yurdunda kaldığım, her gün ilahiler eşliğinde uyandırılıp sabah namazında müezzinlik falan yaptığım zamanlar. haliyle bana nasıl koyduysa inançsız olması hani deselerdi ki "vurduruyor" daha az canım sıkılırdı. en azından allah sahibine bağışlasın der geçerdim ama inançsız olunca sinirlendim. o kim köpek inanmayacak allah'a (tanrı değil allah diye düzeltecek kadar kimse bağnazlaşmasın ama benim motto öyleydi) peygambere, kurana ve islama. bu kabul edilemezdi ve en kısa sürede yüzleşilip, ayarlanıp, hidayete erdirilmeliydi. sekse sekse müslüman yapılacaktı gerekirse o derece hırslandım.

sonra başka bir arkadaşım şey dedi; "e daha iyi olum. en azından günah demez, evlenmeden olmaz demez. neyine kızıyorsun ki?" hak vermiş olmalıyım ki tekrar bebeğim oldu nokta com.

(bkz: the crying game).

sevilen kız dediklerimiz her şeyi olmayı başarabildiler şu hayatta..
ne oldularsa bence yakıştı, güzel durdu ya da ilginç bulundu..

bizim ne olduğumuzun üzerinde bu denli durulmadı belki de,
ya sevgiyle herşey aşıldı,
ya da sevmek yanımıza kar kaldı.

biz bazı şeyleri fazla abartıyoruz, öyle kız, böyle kız, şöyle kız..
nasıl bir insan? etiketleri s.k.r et. nasıl bir insan özünde. önemli olan o güzel kardeşim.