sınanmadığınız bir acı üstüne konuşmak

her zaman çok kolaydır. önyargılı olmayın.

herkese kolay gelendir, ‘üzülme geçer’ derler genelde ama eskilerin şöyle bir lafı vardır ; ‘babası ölen adamın halinden, ancak babası ölen anlar’ o yüzden boş keseden sallamayın bence.

ilerde sınanacağınızın garantisidir.

hiçbirimiz sınanmadıklarımızın masumu değiliz. sınansak neler yapardık, nasıl tepki verirdik bilemeyiz. büyük konuşmamak, kolay dememek gerekir. ne zaman konuştuk o zaman misliyle yaşadık.

bol keseden sallamaktır.

büyük lokma ye büyük konuşma demiş atalarımız. bir bildikleri vardır elbet.

eşşekten düşenin halini yine eşşekten düşen anlar.herkes herkesi yargılayabilir.ama çoğu zaman boş zihinler herkesi herşeyi yargılar.insanlarda bilmedikleri konuda konuşmayı çok severler birde.

iyi niyetli bir şekilde, teselli etmeyecek teselli cümleleri kurmaktan ibaretse, çok da kızmayacağım olay. sonuçta karşınızda acı çeken biri varsa -belki susmanız ona daha iyi gelecek ama- trene bakan öküz gibi bir şey söylemeden durmak da size suçlu hissettirebilir bazen. işe yaramayacağını bilseniz de bir şeyler geveleme ihtiyacı hissedersiniz "yanındayım" mesajını verebilmek adına.

yok "ben olsam şöyle yapardım" ya da "bunu asla yapmazdım" şeklinde eleştirip ahkâm kesmekten bahsediyorsak diyecek tek şeyim var: hayat insanı kınadığı yerden vurur.

sizin sinandiginizi düşündüğünüz acının bizim hayatımızın bir parçası olması olasılığı üzerine methiyeler dökecek gibiydim. ama vazgeçtim. her şey üzerine konuşmak hakkımı düşünce özgürlüğü adı altında istediğim yerde söylerim. bandırma çocuğuyum. konuşmak için izin mi alacağım bunca buzulesi torba ağız varken.

ateş düştüğü yeri yakar lafina paraleldir.

geçen sene anlayamadığım bir acı ile sınandım bu sene.
üstelik arada mesafeler varken.
çok büyük konuşmuşum.
sezen aksunun dediği gibi
büyük konuştum, yerlerde sürünüyorum.

genel de insanoğlunun yaptığı şey.belki de tanımıyor bile ama çok rahat onun hakkında yaşadığı acı üstüne konusabiliyo dışardan konuşması kolay tabi gel bide:
benim hayatımı yargılamadan önce
benim ayakkabılarımı giy
ve benim gectigim yollardan,sokaklardan,dağ ve ovalardan geç

hüznü acıyı ve neşeyi tat
benim gectigim senelerden geç
benim takildigim taşlara takil

yeniden ayağa kalk
ve aynı yolu tekrar git,
benim gittiğim gibi
ancak ondan sonra beni yargilayabilirsin.

doğrusu sınanmadığınız bir acı üstüne konuşmamaktır, o kişinin yaşadığı acı ile ilgili empatiyi kurabilecek duygusal derinlikte değilseniz söylediğiniz her kelime anlamsız ve gereksiz olacağı için "sükut altındır" ...