sonsuza kadar cehennemde kalacağını bilerek intihar etmek

birçok dinde intihar etmek günahtır. özellikle hristiyan ve müslümanlar intihar ederlerse ebediyen cehenneme gideceğini bilir. (gerçi dinini bilmeyen birçok kişi var ama olsun bu bilinen bir şey) intihar eden imamlar bile var. gerçekten inanıyorsan neden acılara katlanıp cennete gitmek yerine sonsuz cehenneme gidersin. belki de gerçekten inanmıyorlardır.

edit: bu arada bence kimse cehenneme gitmeyecek. yukarıda bahsettiğim ise sadece islamı değil tüm inançları kapsıyor.

(bkz: allah yok din yalan)

dünyanın cehennemi daha ağır gelmiştir. kimseyi yargılamamak lazım bilemezsin ayrıca tüm dinlerde af ta var.

bir çok müslüman bu hataya düşmüştür. intihar ettikten sonra rahata ereceğini sananlar dışında tüm intihar edenler diyebiliriz.
bunların en büyük hatası müslüman olsalar bile dünyada çektiklerinin, ahirette ki azaba kıyasla daha beter olduğunu sanmalarıdır. ve belki bir ihtimal affedileceklerini sanmaktır. evet müslüman olarak öldüyse bir gün cennete girecek ama cennete girecek son kişilerden olacağını da unutmamak gerek. ayriyeten kıyamet gününe kadar da kendisini çetin birer kabir azabı bekliyor olacak. şahsen ben cesaret edemem. ama edenler var işte.

dünya zaten insanoğlunun bir hatası sonucu cennetten kovularak bir nevi ceza çekmesi için yaratılmış bir yerken kişi kendi canına kıydığında tekrar ceza çekmek için neden cehenneme gidecektir anlamam. ölümün kaderden olduğuna ve kaderin önceden belirlendiğine inanılıyorken intihar edeceğini allah kaderine yazdıysa bu şekilde öleceğini de biliyordu dedirtiyor bu durumda. bu da allah bunları zaten biliyorduysa neden cehenneme gidiyorum ki diye sordurtuyor. garip bir konu.

bunu tanrıdan başka kimse bilemez.

ömrüm boyunca tek bir tane aklı başında, zeki, mantıklı dinci tanırsam dişimi kıracağım.

ıntihar eden insanın sağlıklı düşünebildiği kanısına nasıl vardınız?
bu yanılgıya insanları nasıl düşürürsünüz ya?
hangi şartta olursa olsun intihar etmek sağlıklı bir aklın ürünü olamaz? böbreğiniz hastalandığında doktora gidersiniz, çaresi olmaz ölürsünüz. kimse cehenneme gitti diye arkadan konuşmaz. ruhunuz hastalandığında cehennemliksiniz. hasta birini cehenneme sokacak, kendinizi allah zannedip yargılama yapacak haddi kim veriyor ya?

insan durup dururken aa bugün intihar mı etsem diye düşünmez zaten. yaşanılan şeyler birikir , insanı yıpratır. zihinde var olan cehennemde sessizce varlığını sürdürür. bu duruma şöyle bakabiliriz üzerinize benzin dökülmüş ve yanması için küçük bir kıvılcım gerekli. o insanlarda böyle küçük bir kıvılcımla varlıklarına son veriyorlar. bu insanlar cehenneme gider mi bilemem ama onlara bu cehennemi yaşatıp hayatından vazgeçmesine sebep olan her insan cehenneme mahkum edilmeli.

intihar cinnet anında yapılan bir eylem olduğu için kimse nereye gideceğini, ne hissedeceğini, kalanlara ne olacağını vb düşünmez, inançlar, değerler, duygular rafa kalkmıştır.
t: aynı anda gerçekleşmesi mümkün olmayan olay.

bu noktaya gelen bir insanın kendine, çevresine ya da inançlarına dair herhangi bir sorumluluk bilincinin kaldığını pek sanmıyorum.
bir şeyler sonuçlanmış ve kişi içindeki karmaşayı kendince yarılamıştır, belki de bitirmiş olabilir.
anlamadığım nokta içinde bulunduğu bu karmaşayı nasıl başka bir karmaşaya girerek çözümlendirebileceğine dair kesin ve kararlı inançları olduğu. şuan ki sorunlarının üzerine gidilse belki çözer belki daha da vazgeçer bilemeyiz ama öldükten sonra nasıl bir huzura erilebilir ki?

varsayalım ki ne cennet ne de cehennem hiç varolmayan tek keskin çizgili safsata olsun. ki böyle olunca işin tamamı belirsizliğe çıkmıyor mu? iyi ya da kötü hiç bir şeyin olmaması daha büyük bir sorun değil midir ya da daha büyük bir karmaşa? bugünü kurtarmak için ertesi tüm günleri belirsizliğe hapsetmek insanın içini nasıl rahatlatabilir?

cennet ve cehennem inancı işin içine girince her şey daha çok birbirine karışıyor. yaratıcı belki de kolay vazgeçen insanların iyi-kötü oyuna devam etmeleri için böyle katı bir kural koymuştur. inançların bir kısmında korkutarak ya da engel koyarak bazı şeyleri kabul görmesini sağlaması daha kolay, bunu biliyoruz. belki de evrenin sonunda "üstüne çok geldim haklıydın." denilerek cehennemin kapısından döndürülecek mi bazıları? bu kadar mucizenin olduğu bir dinde bu konu nasıl böyle "yasak" denilerek kestirilip atılmış olabilir cidden çözemiyorum.

konunun özeti aslında intihar edebilen insanların sorunlarına olan çözüm şeklini tam olarak oturtamıyor olmam. başlıktan biraz uzaklaşmış oluyorum sanırım. araya eklemek istediklerimden ziyade çıkarmak istediklerim var ama anlam bütünlüğünü korumak adına ve konu dışına daha az çıkma umuduyla burada bırakıyorum.

yersiz bir not belkide edit: rastgele başlık gezmeyi severim. görmüşken boş geçmek istemeyeceğim bir başlıktı. derin bir konu olduğunun bilincindeyim ve şöylesi doğrudur böylesi iyidir diye varsayımlarımı bi tarafa itaf etmedim. hatta doğru olduğunu düşündüğüm şey şudur diyerek varsayım da belirtmedim.
şahane dini mümin bir insan da sayılmam. üzerine fikir belirtilebilir, bilgisi olan insanların yerinde yapacağı varsayımlarları okumayı umut etmiştim. görüyorum ki yanlış anlaşılmışım.

hatirlatalim:
intihar eden kufre girmez.

intihar eden ebedi cehennemlik degildir. alimler demis ki sonsuza yakin 1 sure, yani cok uzun sure cehennemde kalir.

ama allah'in şirk disinda affetmeyecegi gunah yoktur. allah intihar eden 1 kimseyi de affedebilir.

intihar edenlerin cenaze namazi da kilinir.

intiar etmek cok buyuk gunah ve cok buyuk 1 sure cehennemde kalmayla sonuclanabilen 1 durumdur fakat intihar eden kafirdir, namazi kilinmaz, murted oldu diye 1 sey yok, bu esasen halk soylentisidir.

adamın kafa gitmiş, yaşam yetisini kaybetmiş, her şeyden vazgeçmiş cennet ve cehennemi mi düşünecek. asla bir güzelleme yapmıyorum. ama o karar aşamasına gelen bir insandan bunu düşunmesini beklemek tam bir saçmalık.

sonsuza dek cehennemde kalacağını "bilmek" diye bir durum yoktur, bu ancak ve ancak bir "inanç" olabilir. yani kişi buna inanmıyor olabilir, umursamıyor da olabilir. sizce bu hayattan vazgeçen bir kişi cehennem olgusunu kabul etse bile sonraki hayatındaki herhangi bir durumu önemseyecek halde olur mu? pek sanmıyorum açıkçası.

semavi dinlerden bir tanesinin inananı olan insanın intiharındaki kaotik anlamı sorgulayan başlık.

kişi, inançlı biri olarak intihar olgusuna karşı kendi bakış açısını irdelemeye çalışmış ve kaosa sürüklenmiş.
gerçekte intihar eden "mümin" kişinin son durumunu ve neden intihar ettiğini bilemiyoruz. intihar eden kişi, bir kompozisyon oluşturmak adına temiz bir sayfa olarak kullanılmış gibi görünüyor.

mantığınız ve bilinçaltınız sizi yaşatamadığında intihar edersiniz. ne kadar kuvvetli bir sebebiniz olursa olsun, intihar etmenizin sebebi yaşadıklarınız değildir. aslında mantığınız çökünce yaşamak istemezsiniz.

vladimir mayakovski sovyetler birliği için intihar düşüncesi ile mücadele çalışmalarını organize ederken ve insanları bu konuda bilinçlendirmeye çabalarken intihar edip gitmiştir bu dünyadan..

burnumuzu, kendi canını hayattan koparmış bir kulla allah arasına sokmadığımız kalmıştı.

(bkz: constantine sen misin)

can azizdir kardeşim. allah kimseyi o duruma düşürmesin. tırnağı kırılınca acı çeken bir insan, aklı yerinde olsa canına kıyabilir mi ?

(bkz: normal psikolojiyle anormal psikolojik durumları analiz etmeye çalışma gafleti)

"inanarak" ya da "inanmasına rağmen" falan değil, bilerek, ha?

tanım: sözlükte kendi canını almış, ölümü tatmış, cehennemde sonsuza kadar kalacağını teyit etmiş ardından biçare normal sözlük kullarını uyarmak amacıyla saatlik izin alıp dönmüş yazarların varlığını gösteren tartışma.