sorunları halı altına süpürmek

var olan sorunları hiç olmamış gibi davranmak, bi açıdan rol yapmak.
genelleme yapmak istemesem de bizler kadar bu yola çok defa başvuran bir millet var mıdır acaba? insan ilişkilerinden tutun dışarda gözümüze çarpan en ufak aksaklığı görmezden gelerek yokmuş gibi davranıyoruz. o sorunlar birikip çığ olarak döndüğünde kaçınılmaz son yaşanıyor; altında kalıp maddi manevi etkileniyoruz. peki neden duyarsız kalmak işimize geliyor? tembel olmamız mı? ilişkilerde ya da iş ortamında birbirimizi dinlemek ve çözüm yolu aramak neden zor geliyor? toplumun gergin ve tartışma kültürü olmamasından konuşmayı denesek bile çıkmaza sürükleyeceği kanısına mı kapılıyoruz? kendimizi ifade etsek bile karşı tarafın anlamayacağını mı düşünüyoruz? yoksa sorun kendimizde mi? özgüvensiz oluşumumuz mu? bilemiyorum altan

çözemiyoruz, çözdüremiyoruz ne yapalım?

sorunlarla yüz yüze gelmeye korkan aciz insanların sürekli yaptığı eylem.

o halının bir gün kalkması gerekecek tabi sorunlarda gün yüzüne çıkacak.

dağın üstüne devrilmesi ile vuku bulacak durumudur. halıdan kurtulup sorunlar dağına , tepesine seyire de dalınabilir. ne dağ yaratmışım bende diyerek kolları sıvayıp dağ un ufak edilebilir.

var olan sorunları daha büyük bir problem haline getirmek için ideal bir yöntem.

tozutarak cozutma aksiyonudur.

helak edilmiş tuvalete dalıp da dışkının yüzeyinden kopup gelen koku taneciklerinin oramıza buramıza kaçmasından endişe etmiyoruz; dolar 10 törkiş lira oldu diye kıyameti koparıyoruz. hayallerin gerçek olduğu nadir toprakların, el yordamı ile halı dokuyan işçiliğine selam çaktığı geleneklerde, üç beş çalı fırçası darbesi zikredilmiş; çok mu.

buradan iki soru doğuyor.

(bkz: nereye sıçacaklar)

(bkz: dolarla bir işiniz var mı)