sözlükte zaman zaman kendini üvey evlat gibi hissetmek

üzen durumdur. listeler yapılır olmazsın. enlerin içinde yer almazsın. sürekliliği olan ama hiç maçın adamı olmayan düz bir orta saha futbolcusu gibi hissediyorum kendimi. ah ulan be.

benim her zaman hissettiğim. çünkü ne yazdığın değil "kimin" yazdığı önemli burda. ekşinin burdan en büyük farkı bu işte. orda sadece yazılana göre oylama yapılıyor.

(bkz: toplaşın ağlayalım)

öyle hissetmiyorum ama serzenişleri de anlıyorum. burada önemli nokta sözlükte neden var olduğunuzdur. amacınızı değiştirmenizi öneririm. zira o elitizm her zaman olacak.

normalsozluk.com/entry/1708480

ah ah bu benim işte, yeni yazar olarak kimse beni kabul etmiyor ve kim bu çaylak diyorlar. kimim ben kimim diye size soruyorum.

bendenizin yaşadığı durumdur.
geçenlerde bir kafa iznine çıktım , sözlükte çok takılıyorum diye . ne zaman dediğinizi duyar gibiyim. evet işte durum tam da bu.ilaç için bir kişi de nerede bu kebap demedi. püüü acv

sözlüğe kayıt olmaya karar verdiğimde kafamda tasarladığım şey şuydu: herkesin doğru olduğuna inandığı şeyleri özgürce paylaştığı, yer yer esprilerin yapıldığı, özellikle yanlış veya eksik olduğumuz sosyal, bilimsel ve kültürel konuları fikir ve görsel alışverişiyle desteklediğimiz bir platform.

böyle bir ortamda ilk defa bulunuşum olduğundan belki yanlış bir tasarıyla yola çıktım. evet zevkle okuduğumuz birçok yazar var. ama öte yandan da bir tanım girildiğinde ya da başlık açıldığında, yaptığımıza bin pişman ettiren bazı durumlarla karşı karşıyayız. hepimizin iyi olduğu farklı farklı konuların olduğu şüphesiz. gel gelelim ki, çoğu zaman birbirimizi tamamlamak yerine yerme peşindeyiz. sık karşılaşılan bir durum da şudur ki; açılan bir başlığın altında, o konu ile ilgilenen ya da ilgi duyan insanların fikir paylaşımında bulunması yerine konudan bir haber, tanım girmiş olmak için yazan üyelerin anlamsız karşı çıkışları ya da tanımlarıyla karşılaşıyoruz.

tabi ki burası insanların kafa dağıtmak, eğlenmek, yeri geldiğinde fikir edinmek için uğradığı bir platform. ama bahsetmiş olduğumuz durumlar ile karşılaşınca, bir taraf eğlenirken öbür taraf bin pişman oluyor. üvey evlat gibi hissettiren nokta da tam burası. herkesten idealist bir yaklaşım beklenemez tabi ki. toplum, farklılıklara rağmen ayakta kalan, birlik oldurmayı sürdüren bir yapıdır. sadece saygıyı elden bırakmayalım derim ben.

belki de böyle bir kaygı taşımadan yazdığın zaman bu psikolojiden çıkarsın.

buraya ilk gelişimi hatırlıyorum urfadan çıkıp istanbul'a gelmiş gibiydim. kimseyi tanımıyordum kimse de beni tanımıyordu normal olarak.

belki inanmayacaksın ama sözlükten o zaman daha fazla keyif alıyordum çünkü eminönüne gelmiş japon turist gibi rahat ve özgür hissediyordum.

ne zaman ki farkedilmeye ve şişirilmeye başladım ufaktan şirazem kaymaya başladı. komik çocuk aaa ne güzel capslar falan derken kendim olmaktan çıktım bir ara sürekli içerik üretmem gerekiyormuş gibi salakça bir psikoloji içine düştüm ama bu çok sürmedi tabii.

direksiyonu tekrar kıvırıp yoluma döndüm, işte o gün bugündür böyle takılıyorum.

sağ olsun arkadaşlar sevgilerini hissettirdiler onlara ancak teşekkür edebilirim ama bu olmadan da ben sözlükte keyifle takılabilirdim. demem o ki bundan dert yakınmana gerek yok, sağa sola savrulmadan baskı altına girmeden ne güzel yazıyorsun işte.

keşke ben de senin gibi kalabilseydim.

sanki herkesler kardeşmiş de biz böyle kendi halinde filan... anladınız beni.
yutkunamıyorum. hayır.. * ağlamayacağım. güçlü olmak zorundayım...

bir sözlük rozalindası olabilirim. evet, zayıf düştüğüm zamanlar da olabilir. öksüz hissedebilirim kendimi..
ama hayatı, sözlüğü ve yalnızlığı sevmeyi öğreneceğim. deneyeceğim.

ben genelde "ulan benim burada ne isim var?" hissiyatina kapiliyorum. cikis tusuna basinca gidiyor ama o his.

ben de yazıp çiziyorum ama kimse iplemiyor gibi hissetmiyorum desem yaşan olur.

ben kendimi her yerin hem yerlisi hem de uzaylısı gibi hissederim genelde. değişik bir his.

(bkz: herkesi kucaklayan yazar) sizi de kucaklar çok da şey yapmayın. o sizi bulur.

moderatör lerin tüm yazarlara eşit mesafede kalması ve kalmaması ile ilgili durum.