st. anger

2003 çıkışlı metallica albümü. çıkalı 18 yıl olmuş. yıllar sonra tekrar dinlediğimde inanılmaz iyi geldi. özellikle albüme adını veren st. anger çok iyi şarkı.

parçayı ilk dinlediğimde davulda zil yerine tencere kapağı kullandılar sanmıştım. farklı bir sound elde edeyim naturel olsun derken nasıl bir kayıt almışlar anlamadım.

st. anger’ a ek olarak shoot me again şarkısı da güzeldir. *

içersinde all within my hands gibi bir delişmeni bulunduran albüm.

metallica'nın saçma salak şarkılarından biri. bu ne ya? müzik, melodi, duygu, enstrüman, vokal... hiçbiri yok. ne lan bu?

poser grubunun aynı derecede salak saçma bir eseri.

şahsım nazarında metallica'nın en samimi nefret kustuğu albümdür. albümün her yerinde pure bir nefret vardır. lars james'ten nefret eder, james lars'tan nefret eder, kirk solo çalmasına izin vermediler diye pasifagresife bağlayıp pısar köşeye jason james'ten nefret eder james jason'dan nefret eder... bob rock'tan hepsi nefret eder. bob rock da onlardan nefret eder ama adına bok sürdürmemek için tüm bu shitfesti idare eder... falan...

o yüzden yani adamların bence en samimi vaziyette duygularını ifade ettikleri albümlerden birisi st anger.

dinlemesi bir tık zor olan bu albümde sweet amber, some kinda monster, all within my hands bir şansı hak ediyor.

bunu söyleyen milyonuncu kişiyim sanırım ama yine de yazayım; çok affedersiniz pok gibi bir bateri soundu olan şarkı.

şarkı taş gibi başlıyor. metallica'dan beklenmeyecek bir agresiflikte. 50. saniyede müziğin bir anda aşırı sertten aşırı yumuşağa geçmesi iğrenç olmuş. o öfke bir anda kaybolunca insan dumur oluyor. 1. dakika 10. saniyede giren rapimsi* kısımdan nefret ettim. bu kadar kötü olamazdı. 1.36 ile 2.12 arasındaki kısım neredeyse mükemmel olmuş. eleştirilecek tek şey o salak snare sanırım.*

lars'ın o gerizekalı snare'i olmadan güzelleşen şarkı.