1.
tam sahne adı "stone cold" steve austin, asıl ismi steve james anderson olan, wwe'nin (o zamanlardaki adı ile wwf), bir zamanlar en büyük ve en sevilen yıldızı. 1997-2002 arası 'attitude era' olarak geçen dönemde, wwf'nin popülerliğinin artmasında çok büyük payı vardır.
şimdi, austin'i anlatmadan önce, attitude era'yı kısaca anlatmak lazım, zira o dönemi anlamadan bu karakteri anlamak da tam anlamıyla mümkün değil. dönemin başlangıcı 1995 yılı. wwf'nin o zamanlarki baş senaristi vince russo, diğer güreş promosyonlarından sıyrılmak amacı ile, yetişkinlere yönelik şovlar yapmaları gerektiği fikrini öne sürüyor. içinde cinselliğin de olduğu, şiddetin dozunun daha da artırıldığı, sahne arkasından kesitlere ve daha önceden çalışılmış sahnelere yer verilen, farklı kamera açıları ve post-production ile daha çarpıcı hale getirilen yeni hikayeler yazılıyor. dönemde steve austin harici pek çok yeni isim de vardı. sable ve sunny gibi seks sembollerinin yanı sıra, kurt angle, the rock, triple h gibi hala inanılmaz derecede popüler pek çok yıldız da yine attitude era'da ringe adım atmıştı.
peki austin o kadar adam arasından nasıl bu kadar tutuldu?
aslında austin'in en büyük özelliği, öyle aman aman bir özelliği olmamasıydı. ringde maharetliydi ama öyle akıl alır bir hıza ya da çevikliğe sahip değildi. "sex, drugs and rock'n roll." tanımının vücut bulmuş hali olmaktan öte hiçbir sıradışı özelliği yoktu. hele hele 97'de geçirdiği sakatlık sonrası var olan sınırlı çevikliğinin de hatrı sayılır bir kısmını yitirip, iyiden iyiye yavaşlamıştı. aslında başarısız olması gerekirdi ama hiçbir özelliği olmamasını wwf ile beraber inanılmaz derecede iyi bir şekilde pazarlayarak, bir anda güreş tutkunlarının sevgilisi haline gelmişti.
steve austin karakteri basbayağı yolda yürürken ringe girmiş, bıçkın ve sisteme kızgın bir alt sınıf ortabatı amerika delikanlısıydı ve tam olarak da bu yüzden bu kadar sevilmişti. fiziği sıradan ve ortalamaydı, en azından wwf'nin diğer yıldızları ile karşılaştırıldığında. kurt angle gibi altın madalya sahibi bir güreşçi değildi, ya da rey mysterio gibi iplerden atlayan ve havada taklalar atabilen gizemli bir luchador. havalı hareketleri de yoktu, birini dövmek isterse bunu diğer herkes gibi, ona bir yumruk atarak yapıyordu. austin hem tavırları hem de stili ile white trash'in yaşayış biçimini temsil ediyordu; basit bir kafa yapısına sahipti, sofistike zevkleri ya da anlaşılmaz istekleri yoktu. elinde soğuk bir bira, kolunda güzel bir sarışın ve kulağında yüksek oktanlı rock müzik. 90'larda amerikan ortabatısının eğitimsiz mavi yakalısı için hayat bunlardan ibaretti ve steve austin'de kendilerini görüyorlardı. onlar gibi kabaydı, onlar gibi kızgındı, onlar gibi hayatın ona bir şeyler borçlu olduğunu iddia ediyordu ve onlar gibi o da otoriteye saygı duymuyordu. austin ayrıca onların hep hayalini kurup asla yapamadıkları şeyleri de yapıyordu ringde ve sahne arkasında; mesela ukala patronunu herkesin gözü önünde evire çevire dövmek. zaten attitude era'nın en önemli düşmanlıklarından biri, steve austin ile wwf'nin sahibi vince mcmahon'un kavgalarıydı.
ne yazık ki austin çok sevilse de, wwf kariyeri istenildiği kadar uzun süremedi, zira 97'de boynunu etkileyen ciddi bir sakatlık geçirdikten sonra, 2003'te tamamen emekli olmak zorunda kalmıştı. arada sırada bir iki gösteride küçük roller oynasa da bir daha asla eskisi gibi başrol oynayamadı. ayrıca attitude era ile daha geniş bir kitleye ulaşan wwf artık daha aile dostu hikayeler anlatmaya karar vermişti, bu sebeple austin gibi karakterler artık eskisi kadar istenmiyordu.
şimdi, austin'i anlatmadan önce, attitude era'yı kısaca anlatmak lazım, zira o dönemi anlamadan bu karakteri anlamak da tam anlamıyla mümkün değil. dönemin başlangıcı 1995 yılı. wwf'nin o zamanlarki baş senaristi vince russo, diğer güreş promosyonlarından sıyrılmak amacı ile, yetişkinlere yönelik şovlar yapmaları gerektiği fikrini öne sürüyor. içinde cinselliğin de olduğu, şiddetin dozunun daha da artırıldığı, sahne arkasından kesitlere ve daha önceden çalışılmış sahnelere yer verilen, farklı kamera açıları ve post-production ile daha çarpıcı hale getirilen yeni hikayeler yazılıyor. dönemde steve austin harici pek çok yeni isim de vardı. sable ve sunny gibi seks sembollerinin yanı sıra, kurt angle, the rock, triple h gibi hala inanılmaz derecede popüler pek çok yıldız da yine attitude era'da ringe adım atmıştı.
peki austin o kadar adam arasından nasıl bu kadar tutuldu?
aslında austin'in en büyük özelliği, öyle aman aman bir özelliği olmamasıydı. ringde maharetliydi ama öyle akıl alır bir hıza ya da çevikliğe sahip değildi. "sex, drugs and rock'n roll." tanımının vücut bulmuş hali olmaktan öte hiçbir sıradışı özelliği yoktu. hele hele 97'de geçirdiği sakatlık sonrası var olan sınırlı çevikliğinin de hatrı sayılır bir kısmını yitirip, iyiden iyiye yavaşlamıştı. aslında başarısız olması gerekirdi ama hiçbir özelliği olmamasını wwf ile beraber inanılmaz derecede iyi bir şekilde pazarlayarak, bir anda güreş tutkunlarının sevgilisi haline gelmişti.
steve austin karakteri basbayağı yolda yürürken ringe girmiş, bıçkın ve sisteme kızgın bir alt sınıf ortabatı amerika delikanlısıydı ve tam olarak da bu yüzden bu kadar sevilmişti. fiziği sıradan ve ortalamaydı, en azından wwf'nin diğer yıldızları ile karşılaştırıldığında. kurt angle gibi altın madalya sahibi bir güreşçi değildi, ya da rey mysterio gibi iplerden atlayan ve havada taklalar atabilen gizemli bir luchador. havalı hareketleri de yoktu, birini dövmek isterse bunu diğer herkes gibi, ona bir yumruk atarak yapıyordu. austin hem tavırları hem de stili ile white trash'in yaşayış biçimini temsil ediyordu; basit bir kafa yapısına sahipti, sofistike zevkleri ya da anlaşılmaz istekleri yoktu. elinde soğuk bir bira, kolunda güzel bir sarışın ve kulağında yüksek oktanlı rock müzik. 90'larda amerikan ortabatısının eğitimsiz mavi yakalısı için hayat bunlardan ibaretti ve steve austin'de kendilerini görüyorlardı. onlar gibi kabaydı, onlar gibi kızgındı, onlar gibi hayatın ona bir şeyler borçlu olduğunu iddia ediyordu ve onlar gibi o da otoriteye saygı duymuyordu. austin ayrıca onların hep hayalini kurup asla yapamadıkları şeyleri de yapıyordu ringde ve sahne arkasında; mesela ukala patronunu herkesin gözü önünde evire çevire dövmek. zaten attitude era'nın en önemli düşmanlıklarından biri, steve austin ile wwf'nin sahibi vince mcmahon'un kavgalarıydı.
ne yazık ki austin çok sevilse de, wwf kariyeri istenildiği kadar uzun süremedi, zira 97'de boynunu etkileyen ciddi bir sakatlık geçirdikten sonra, 2003'te tamamen emekli olmak zorunda kalmıştı. arada sırada bir iki gösteride küçük roller oynasa da bir daha asla eskisi gibi başrol oynayamadı. ayrıca attitude era ile daha geniş bir kitleye ulaşan wwf artık daha aile dostu hikayeler anlatmaya karar vermişti, bu sebeple austin gibi karakterler artık eskisi kadar istenmiyordu.
devamını gör...