1.
albüm kapağını yaptıkları müziğe bu kadar yansıtabilen başka bir müzik grubu var mı inanın bilmiyorum.
doors'un 1967 yılında piyasaya sürdüğü bu güzel, bu farklı, bu müthiş albümü biraz kendi çapımda yorumlamak için giriş yaptım sözlüğe...
önce kapak kısmı ile başlamak istiyorum, kapak joel brodsky abimizin elinden çıkma, sahi kimdi bu joel brodsky ?
joel brodsky aslında o dönemin psikedelik rock yapan hippi camiasının başucu fotoğrafçılarından bir tanesi.
rahmetli jeff buckley abimizin babası tim buckley'den tutun, iggy pop abimizde kadar geniş bir camianın fotoğrafçılığını yapmış.
jim morrison abimizin şu ünlü pozu de kendisine ait.
nerede kaldık? hah, kapak. kapak kısmında new york'lu sokak sanatçılarının sokakta gösteri yaptıkları bir anı kameraya kaydetmiş. filmdeki doğal olmayan tek kısım arkada trompet çalan abimiz, o da brodsky'nin asistanı imiş. oldukça farklı ve sıra dışı bi an yakaladığı bu fotoğraf oldukça ilham vermiş bizim doors üyelerinin hepsi oturmuş ve doğal bir fotoğraf içerisine hapsolmuş absürt bir olayı anlatırcasına melodiler yaratmaya ve şarkı sözlerini bunlara yedirmeye karar vermişler.
baştan sona en psikedelik olan doors albümü budur zannımca. özellikle ray manzarek abimizin klavye dokunuşları ciddi anlamda o kadar psikedelik bir hava büründürüyor ki, aynı tarzı icra eden diğer müzik gruplarından çok daha özgün bir şey çıkartıyor ortaya. daha ilginç bir detay ise adını albüme veren şarkıda jim morrison moog synthesizer kullanmış ve bir çırpıda insana ilginç gelen melodiyi duyabiliyorsunuz.
dinlemek için!
devamını gör...