şunu da söylemezsem içimde kalır dediklerimiz

ne kadar saçma sapan, çarpık şey varsa modernizm adı altında hayatımıza sokuyoruz. düşünmek yok, sorgulamak yok. popülerse, ilgi görüyorsa, sırf farklı olmak için yaptığımız her şeyden nefret ediyorum. sadakat, empati, nezaket yok ve bunlar gerici olarak görülüyor ama çok kişilik bir ilişki ya da insanların kusurlarıyla dalga geçmek ve yermek, cinsiyetçi ayrımlar yapmak, güçsüzü ezmek ve ayırmak nasıl popüler bir durum oluyor anlamıyorum ya. ben daima geri kafalı olacağım sanırım.

seni hep seveceğim, bahar kokulu, gül endamlı, fidan boylu, gonca dudaklı biricik cananım.

bir eğitim kurumunun başında bulunan bir hanımla iş görüşmemiz olmuştu yıllar evvel. kadın, "deprem, sel, yangın gibi doğal afetler burda en çok dikkat etmemiz gereken şeyler" gibi bir cümle kurmuştu. öyle havalı konuşuyordu ki çoktan ayar olmuştum ve yangını doğal afet sanması da bardağı taşıran son damlaydı. ama ticaret işte köprüyü geçene kadar her dediğine kafa sallamak icap ediyordu. neyse beraber çalışma kararı aldık karı aynı boş hareketlerine devam ediyor ama ben idare etmeye çalışıyordum. aylar sonra bir gün bir konudan tartışmaya başladık, tartışma baya alevlendi falan en son ben odasını terk ederken kapıdan dönüp "yangın da doğal afet değil" demiştim. kadın bu ne diyor şimdi gibisine yüzüme bön bön baktı çıktım gittim. böyle bir anımdır.