sürekli efendim kelimesini kullanan yazar

insana, kölesi ile konuşuyormuş gibi bir his uyandırır.

mesafe koymayı itici olmayı seven yazardır.

size de yaranılmıyor be!

kibar yazardır.

slave - master fantazyası vardır.

belki bir sahibeye denk gelirim umudu ile yaşıyordur.*

alçalmayacağını bilenin kendiyle dalga geçebilmesi gibi, köle olmayacağını bilenin efendim diyebilmesidir efendim. efendiler, efendilerimiz. efendim?

edit: geçmiş mi değişmiş? ben girdi yazarken "yazar" ifadesi yoktu diye hatırlıyorum. buna istinaden aşağıdaki ifadeyi yazdım. hatalı da okumuş olabilirim.

adını anmak istemediğim bir giyim mağazaları zincirinde çalışanlardan müşterilere bu şekilde hitap edilmesi istenilmiş.
fıttırdım, dellendim.
ilk önce çalışana "efendim değil, beyefendi-hanımefendi şeklinde hitap edebilirsiniz." dedim.
sonra mağaza müdürünü buldum. ona da aynı uyarıyı yaptım. talep formu doldurdum. genel merkezlerine yollattım. bekliyoruz.

evet kabul ediyorum sürekli kullanınca biraz şey oluyor.. ıııı, hoş olmuyor. ama bazen, mesela uzun bir tanım girilecekse ve bir anı anlatılacaksa ve bu tanım esprili bir dille yazılacaksa "efendim" kelimesine ihtiyaç duyulabiliyor. çünkü bahsedilen konunun ciddiyetsizliğiyle kullanılan üslubun ciddiliği arasındaki tezatı en iyi bu kelimeyle vurgulayabiliyoruz. ama unutulmamalı ki; tüm yazı boyunca bir tane kullanma hakkınız var. yani aşırıya kaçınca itici durabilir.

(bkz: mutedilyobaz67)

dobby sendromu yaşayan yazardır.

ya kibar beyefendidir...