sürekli hastalıklarını dile getirerek kendini acındıran insan

bizim üniversite kampüsünde böyle bir tiple tanışmıştım. ilk tanıştığımda bu eleman gayet sağlıklı, pozitifken birden bire ilgi odağı olmadığını farkedince ortamda, başladı ben migrenim, benim vertigom var. ben bipolarım vs vs. her hafta bir hastalığı çıkardı namussuzun.
geçen hafta öğrendim ama pek umursamadım, korona olmuş.
belki o bile sallamasyondur.

(bkz: paraçokomel eğrisi)

önce her söyledigini ciddiyetle dinlersin sonra bir bakmışsın kişinin dert babası olmuşsun .ne yapıcam ben bununla diye düşünürsün yanından kaçmak için hep bahane üretirsin.

daraltan bunaltan çevremde bulundurmak istemediğim kan emen bir insan tipidir. tamam allah şifanı versin. tamam hastalıklarından bahsedersin, zorluklarını anlatırsın ama sürekli de bahsetmezsin be. bunların en üst modeli grip olsa bile dramatize eden tiptir. grip olduğu 2 günde cümleleri şöyle başlar. "grip olmuşum(dum)...." sonrası şikayet dertlenme ilgi dilenciliği*

allah bizi onların şerrinden korusun.

annem.

fi tarihinde vardı böyle bir "arkadaşım".
ortamdaki herkese kanser olduğunu söylemişti. evet yanlış duymadınız basit bir şey değil yani, çağın en beter hastalığı.
aradan belli bir zaman geçtikten sonra tabii ki foyası ortaya çıkmıştı. ee ne oldu, değdi mi o kadar sevenlerine yalan söylemeye?
sonrasında daha beter ilgisizlik yaşayacaksın, hiç mi düşünmedin bir gün ortaya çıkabileceğini? bir de adi yalancı damgası yiyeceksin (ki sonuna kadar yedin haklı şekilde) her şeyi geçtim "kanser" gibi ciddi ve birçoğu ölümle sonuçlanan bir rahatsızlığa ve bu rahatsızlıkla boğuşan insanlara büyük saygısızlıktı yaptığı,neyse..
anlık, günlük ya da bir süreliğine tatmin etmeye çalıştığın ilgi açlığının, egonun bedelini daha beter ödedin, üstüne üstlük bir de rezil olarak..
bu olay bana ve benim gibi düşünen kişilere güzel bir ders olmuştu.
zaten olay ve kisilerin büyük kısmına duygusal açıdan yaklaşan biri olmamisimdir hiç fakat ders olması gereken durumlar hala kalmış demek ki.
bu yaşadığım olaydan sonra da özellikle hastalığından dem vurup sürekli ilgi çekmeye çalışan kişilere kulak asmamisimdir.
malum burnu aksa oradan bile bir mağduriyet yaratan kitle var ve sayılarının hiç azımsanmaması gerekir.

her ne kadar saçma bir paradoks olsa da bu insanlar gerçekten haklıdır. sürekli hastalık sahibi olduğunu söyleyerek ilgi odağı olmaya çalışanlar gerçekten de hastadır.

o kişiye hangi açıdan baktığınıza bağlı bir durum. belki yardım almak istiyor ama bunu ifade edemiyor? aa evet olmayan bir hastalık üzerinden insanları manipüle etmek doğru değil. arkadaşınız ise öncelikle bir gözlemleyin ondan sonra tavrınızı iyi ve kötü alırsınız.

aslında kimsenin kendisini idare etmek zorunda olmadığı kişi.

yakın çevremiz sıkıntılı ya da hasta olduğumuz durumlarda her hareketimizi hoş görebilir ya da olur olmaz çıkışlarımıza alttan alabilir ama sosyal medya üzerinde, hiç tanımadığımız insanların böyle bir mecburiyeti yok. olsa iyi olurdu tabii ama yok. dolayısıyla bile isteye saçma sapan işler yapıp "bunu hastalığıma verin" diyerek sinir bozanlar, yani hastalığını kullananlar genelde pek sevilmiyor bu ortamlarda.

kendilerine acil şifalar dilemekle beraber sosyal medya yerine bireysel aktivitelerle zaman geçirmelerinin diğer insanların ruh sağlığı adına daha iyi olabileceğini düşünüyorum.

moderatörler bu başlığı sözlük abisi başlığına taşıyın nacizane bi öneri..

anlayamadığım insandır.
üniversitede bu şekilde okul bitirmeye çalışmış biri olmuş. kanser olduğu iddiasıyla kaç tane dersten geçirtmiş kendisini. üst dönemimdi. bizlere de kanser olduğunu tedavi gördüğünü söylemişti. kızı hakikaten kanser atlatttı sanmıştım. sonra araştırılınca hiçbir sağlık sıkıntısı olmadığı ortaya çıkıyor okuldan uzaklaştırılıyor. rivayetler bu yönde.

çok enteresan, insan okula gitmiyim mazeret sınavına giriym, devamsızlıktan kalmiyim falan diye rapor yazdırır, ananem öldüydü, elektrikler kesildiydi hocam falan der de senelerce "kanserim tedavi görüyom" diye milleti kekler mi ya *.

bunun bir de psikolojik rahatsızlık versiyonu var. "depresyondayım, bipolarım, borderlineım ühü ühü"leri var. kimsenin hastalığını küçümsemem. benim de var rahatsızlığım. herkes aynı şekilde başa çıkmak zorunda da değil sorunları ile. ama bir noktadan sonra hepsi "deal with it hacı" oluyor. doğrusu da bu. bir noktaya dek anlayış bekleyebilir insan ama bunun ardına sığınıp yediği her b*ku meşrulaştırmaya çalışıyorsa orada bi' dursun.