tek hayalleri iki odalı tuğlalı bir ev olan insanlar

buradan

eh hayallerini bile elindeki imkanlar belirliyor.

(bkz: sosyal devlet)

(bkz: iglo)

bir de “açlık yoh bu ülkede yeğen, bunu diyenler hep zengin.” diyen bilinçsiz ve kaygısız insanlar var ya, asıl onlar beni deli ediyor. suriyelilere yardımlar akıtıyoruz, iyi güzel, devlet herkese yardım etmeli ama ilk kendi vatandaşına yardım etsene be güzel ülkem! nasıl ödeyeceksin bu ailenin hakkını? o 19, 20 yaşındaki gençlerin gelecek hayallerini yıkmışsın ülkem, nasıl geri getireceksin o hayalleri? ne zaman önemseyeceksin tarım işçisini? ne zaman destek çıkacaksın, yardım eli uzatacaksın? gerçekten anlayamıyorum artık, ülke nereye gidiyor, neler oluyor. hiç.

memleketimden insan manzaraları. görüntüler, ekranlar arkasında ne trajediler ne dramlar var kim bilir. üzücüdür ve bu ülkenin gerçeğidir.

hayata dar bi alandan bakan insanlar genellikle. evlenip sonrada kredi çekip 10 yıl boyunca bi koltuk takımının taksidini ödemeye çalışırlar. insan özgür bir varlıktır bence kimse kendini böyle kısıtlamamalı.

insanoğlu doyumsuzdur önce başımı sokacak iki göz odam olsun der sonrası bitmez isteklerinin ve bunun için ömrünü heba eder.

^nefes almak ^ için yaşayan değil de yaşamak için nefes alan tipler.

tuğlalı, derme çatma, altyapısı eksik ev filan olmazsa iyi olur..

şöyle küçük kutu gibi güneş de alan bir daire.
oyun konsolu, kitaplar, tv, bilgisayar...
beslenme fazla masraflı olmasın diye vegan/vejetaryen beslenmeye geçiyorsun..
dışarıda yemek yiyeceksen ibb'nin kent lokantaları ideal. ücretsiz kültür sanat etkinlikleri de var. müze kartınla da müzeleri gezersin. ulaan ne güzel hayat.
valla en zenginlerin hayatından daha güzel.. daha zengin..

hayallerini neden iki odalı tuğlalı eve sığdırıyorsun? yapma ya, yapmaaa. bari hayallerine sınır koyma.

en azindan bi 12 metrekare terasi olsun ustu tenteli. o kadar öldük mü. yildizlara dogru sigara, muzik, icki, minik hobiler, birkac saksı, dusunme seanslari, yagmuru izleme gibi olaylar icin teras sart kimse kusura bakmasin.

öyle bir arzum hiç yoktu, halen de yok. muhtemelen ülkemizde bir süre daha olmayacak. zira 6 şubat 2023'ü yaşayan biri olarak bizzat gördüm ki, ülkemizde maalesef birkaç kuruş para kazanmak için bina yapımındaki kullanılan kötü mallar, binlerce insanın hayatından daha değerli görülmüş. o tarihlerde neler yaşadığımı ben biliyorum, elbette daha daha kötü şeyler yaşayanlar vardı ne yazık ki, daha kötü durumda olanlar. babamın arabası olmasa idi eğer eve giremediğimiz süre sığınacak bir yer de olmayacaktı.

bakın ev işte, binaları yapan insanlar, insan hayatını hiçe sayıp da çürük binalar yaptıkları sürece hangi evde hangi konforla oturulabilir ki, komple binayı satın alsanız ne olur yani?

açıkçası ev satın alma hayalim yok, ha gün olur belki ortalama boyutta bir karavan. fakat onun dışında muhtemelen hayatım kirada yaşayarak geçecek, ki bundan da memnuniyetsiz asla değilim, muhtemelen dediğim gibi alacak imkanım olsa da ona ev almayıp karavan alırdım.

insan hayatının birkaç kuruş daha fazla paradan değerli olduğunu umarım görürüz güzel ülkemizde.

ortalama bir ilin ortalama bir semtindeki ortalama bir apartmanın ortalama bir dairesi 1.5 milyon lira.

e sahibi olmak artık hayal değil. ütopya.