terk edildikten sonra ilk yaptığınız şey

sürekli gittiğimiz, fıçı bira + tekila shot 12 lira olan rock bara gidip zombie şarkısı eşliğinde müslüm gürsesin bi şarkısını mırıldanmıştım

kendi başıma kalırım. alkol almam asla. bir kaç gün böyle takılır sonra ortamlara bomba gibi dönerim.

koştum.

önce bir ağlarım. tüm sinirim geçtikten sonra da gezerim bir güzel arkadaşlarımla buluşurum önce olayları anlatırım sonra da olabildiğince bir daha o konu hakkında konuşmam ve hayatıma bakarım

35 lik votka(istanblue) 35 lik viski(chivas) 3-5 bira üç kişi toplandık içtik kesmedi 6-8 tane de bira aldık akşam 10 gibi başladık saat sabah en son 5 di arkadaş eve nasıl gittiğini hatırlamıyo ben platonik takıldığım kızla uyandım saçma sapan bir gündü

son defa gördüğümü bilseydim. bi anını bile kaçırmazdım dedim o evi kanepeyi masanın üzerinde duran parfümlerini dolabındaki mavi gömleği hepsini kazırdım aklıma. ona kızamadım bile kendimi avutmaya giriştim öylece evinin sokağından geçtim o pencereye baktım defalarca kez.

ders çalışmıştım. ertesi gün sınavım vardı

direkt yeni bir hobi edinir kendimi meşgul ederim. onu herhangi bir yerden çıkartmam, gönderme yapmam. yanlış bir karar almak için aklımı başka yerlere toplarım.

deli gibi içip bornova küçükparkta "sevdiğim bir kız vardı, olmuş bir kahpe" şarkısını bağıra bağıra söylemiştim..

ona dair her şeyi atmak silmek. onu hatırlatacak şeylerden elimden geldiğince uzak durmak. beni kaybeden insanla işim olmaz çünkü

terk edilmedim, ilişkinin sonlanması diyelim biz ona.

benim sorunlu yaşadığım bir ayrılığım pek olmadı. oldu ama pek olmadı. benim ilişkilerim nefretle bitmez. karşılıklı sevgi ve saygı ile biter. bu sevgiyi aşkla ya da aşka dair ne varsa onlarla karıştırmamak gerekiyor. insan olarak sevmekten bahsediyorum. ilişkim karşılıklı saygı ve sevginin bitmesi nedenli bitmiyor. başka sorunlar oluyor, benim sorun düzeltecek halim olmuyor. kaçıp gidiyorum. boylece kavga yaşanmıyor. durum bu.

o yüzden bir insanla bir daha hiç görüşmemek üzere ayrılma psikolojisi oluşmuyor. bir durum oluyor o benden yardım istiyor, ben istiyorum, mesleki fikir almalar, varsa ölümler başın sağ olsun demeler, bir yerlerde karşılaşınca selamlaşıp uzun sohbetler etmeler ve hatta hastane ziyaretleri şeklinde ilerliyor. duygusal bir şeyler olmuyor ama o sevgi ve saygı orada duruyor. 7 sene sonra bile hâlâ her zaman arayıp nasılsın diye soran eski sevgilim var. iyiyim.

yani ben hayata kaldığım yerden devam ediyorum o an. hiçbir üzüntü oluşmuyor. ha ilişki sorunlu bitiyorsa o zaman hayata kaldığım yerden hemen devam edemiyorum. içselleştiriyorum bunu.

ebet. teşekkür ederim.

bu gibi durumlar için ; stepne'siz dolaşmayacaksınız.
stepneniz olursa fazla hasar almazsınız, dermişim.

kocaman bi akvaryumda balıkları izlemeye gitmiştim.

önce bi farkına varırım. sonra herşey kendiliğinden düzelir (bkz: zamanla alışıyor insan)

uyumayı denemek olmuştu, uyuyamadım tabii. sonra gidip ses kaydı atmıştım uzun uzun konuşarak. yapmayın arkadaşlar kendinizi bu duruma düşürmeyin.

bakkaldan paketler dolusu çıtırcık citos, aç bitir salam, kayısı meyva suyu alıp üzerine slipknot - before i forget dinlemek.yaptığım tek aktivite ( tamamen gerçektir)

baya ağladım. kendime gelmem 5 yıl sürdü.

terk edilmek sayılmaz herhalde ama yarım kalan bir ilişki de bu başlık altında kabul edilirse şöyle yapmıştım;
kadıköy rıhtım’da buluşacaktık aslında ama karşı taraftan bir adım gelmeyince tek başıma gittim ben de. deniz kenarına geçtim, bir sigara yaktım haydarpaşa garı’nı neden hala yapamadıklarını düşündüm. sonra da arkadaşlarımı aradım. kadıköy’de olanlarla buluştum ve bira içtim sonrası arkadaşın evine gitmek, sohbet muhabbet.

terk edildiğimi sindirmek

soda içerim yada kesinlikle yemek yerim. ağlama, üzülme sonraki zaman etkinliği