the alan parsons project

80'lerin o devasa synthesizer ve ses sistemleriyle ilkleri başaran, jean michel jarre ile elektronik müziğin bugünkü temellerini atan güzide grup. o dönemde yine ismini duyurmuş olan çok sevdiğimiz giorgio moroder ve cerrone'un aksine disko tarzına yönelmemişlerdir. birinin sonu diğerinin başı olan iki ünlü parçasıyla tanımımıza son verelim:

(bkz: sirius)
aynı zamanda chicago bulls'un majestelerinin olduğu dönemi de kapsayan sahaya çıkış müziğidir.

(bkz: eye in the sky)

ilk entry'ye bakan, eurythmics gibi bir grup sanır ama aslında rock müziğin en sofistike bazı örneklerine imza atmış bir gruptur. pink floyd grubunun arkasındaki gizli güç olan alan parsons ve eric woolfson'ın projesidir. 1970'lerden bu yana birçok albüm yapmışlardır. tarzları progresif rock olarak adlandırılır.

hakkında sadede 2 entry olmasına şaşırdığım ve bu kadar az bilinmesine üzüldüğüm mükemmel gruptur. "müzik ruhun gıdasıdır" sözündeki müziği yapıyor adamlar. iki gündür the ace of the sword'a takığım, hayatımın arka planında çalıyor resmen.

“and oh, when ı'm old and wise
bitter words mean little to me
autumn winds will blow right through me
and someday in the midst of time
when they asked me if ı knew you
ı'd smile and say you were a friend of mine
and the sadness would be lifted from my eyes
oh, when ı'm old and wise”

open.spotify.com/track/5Jt2...


uzun yolculukta, rahatsız bir otobüs koltuğunda uyuklarsanız ve kulaklığınızdan bu şarkı yankılanırsa uyanırsınız. şarkının güzelliği uyandırır sizi. keşif arzusuyla dolarsınız. işte öyle bir gruptur the alan parsons project.