1.
pedro almodovar'ın yönetmenliğini yaptığı kısa film.
jean cocteau'nun aynı isimdeki oyunundan serbest uyarlanan filmin başrolünde tilda swinton bulunuyor.* filmde terkedilen bir kadının bu durumu kabullenemeyerek evinde geçirdiği zamanı seyrediyoruz. tilda swinton'un duygu geçişlerindeki harika oyunculuğunu izlemek gerçekten ayrı bir deneyim.
filmde yönetmenden alışık olduğumuz renk seçimlerini görüyoruz. her yer ışıl ışıl. kıyafetlerden tutun da haplara kadar bolca sarı, kırmızı ve mavi renkler kullanılmış. aynı zamanda film içinde edebiyat, resim gibi birçok alandaki esere atıf yapıldığını görebilmek de mümkün. hepsi var mı bilemiyorum ama filmin sonundaki jenerikte isimlerine yer verilmiş. telefon konuşması yapıldığı sırada masada gözümüze çarpan birkaç kitap, evdeki tablolar ve natürmort havası veren ünite. filmi izlerken hepsini yakalamak tabi ki mümkün değil, bence zaten yönetmen de bunlar arasından yine birkaçını seçerek özellikle gözümüze sokuyor. bunlardan şüphesiz en belirgin olanı artemisia gentileschi'nin uyuyan venüs adlı tablosu. filmin konusu ve karakterin duygusal durumu düşünülünce bunun ne kadar uygun bir seçim olduğu tartışılamaz hale geliyor.
benim için etkileyici olan unsurlardan biri de evin, büyük bir stüdyo alanı içine kurulu olması. filmin içerisinde birkaç defa yönetmen bunu bize gösteriyor. belki jean cocteau'ya bir saygı duruşu düşüncesiyle tiyatro sahnesi havası vermek için de yapılmış olabilir, bilemiyorum. ama etkileyici tarafı, bunu görüyor olmamıza rağmen, yani izlerken bir anlığa "şuan bir kurmaca izliyorsun" diye bir mesaj verilse dahi filmin atmosferine girmek ve ona inanmak çok kolay. başarılı buldum.
filmde anlamadığım ya da yanıldığım tek kısım "balta". hem film posterinde balta kullanılmış hem de filmin açılış sekansında karakterimiz bir balta satın alıyor. bu yüzden çehov'un tüfeği ile ilişkilendirip filmin daha 5. dakikasından itibaren filmin sonunda karakterin baltayla kendini öldüreceğini düşünerek izlemeye devam ettim. ama olmadı tabi, çözemedim.
jean cocteau'nun aynı isimdeki oyunundan serbest uyarlanan filmin başrolünde tilda swinton bulunuyor.* filmde terkedilen bir kadının bu durumu kabullenemeyerek evinde geçirdiği zamanı seyrediyoruz. tilda swinton'un duygu geçişlerindeki harika oyunculuğunu izlemek gerçekten ayrı bir deneyim.
filmde yönetmenden alışık olduğumuz renk seçimlerini görüyoruz. her yer ışıl ışıl. kıyafetlerden tutun da haplara kadar bolca sarı, kırmızı ve mavi renkler kullanılmış. aynı zamanda film içinde edebiyat, resim gibi birçok alandaki esere atıf yapıldığını görebilmek de mümkün. hepsi var mı bilemiyorum ama filmin sonundaki jenerikte isimlerine yer verilmiş. telefon konuşması yapıldığı sırada masada gözümüze çarpan birkaç kitap, evdeki tablolar ve natürmort havası veren ünite. filmi izlerken hepsini yakalamak tabi ki mümkün değil, bence zaten yönetmen de bunlar arasından yine birkaçını seçerek özellikle gözümüze sokuyor. bunlardan şüphesiz en belirgin olanı artemisia gentileschi'nin uyuyan venüs adlı tablosu. filmin konusu ve karakterin duygusal durumu düşünülünce bunun ne kadar uygun bir seçim olduğu tartışılamaz hale geliyor.
benim için etkileyici olan unsurlardan biri de evin, büyük bir stüdyo alanı içine kurulu olması. filmin içerisinde birkaç defa yönetmen bunu bize gösteriyor. belki jean cocteau'ya bir saygı duruşu düşüncesiyle tiyatro sahnesi havası vermek için de yapılmış olabilir, bilemiyorum. ama etkileyici tarafı, bunu görüyor olmamıza rağmen, yani izlerken bir anlığa "şuan bir kurmaca izliyorsun" diye bir mesaj verilse dahi filmin atmosferine girmek ve ona inanmak çok kolay. başarılı buldum.
filmde anlamadığım ya da yanıldığım tek kısım "balta". hem film posterinde balta kullanılmış hem de filmin açılış sekansında karakterimiz bir balta satın alıyor. bu yüzden çehov'un tüfeği ile ilişkilendirip filmin daha 5. dakikasından itibaren filmin sonunda karakterin baltayla kendini öldüreceğini düşünerek izlemeye devam ettim. ama olmadı tabi, çözemedim.
devamını gör...