the temple beau

ingiliz roman ve oyun yazarı henry fielding'in yazdığı dördüncü oyun. fielding ingiliz sınıflarının her birinin yozluğunu ve renkli maskelerin altında yatan gülünç insan tabiatını diğer eserlerinde olduğu gibi burada da kendince düşürmeye çalışıyor fakat karmaşık olay örgüsünün ve birbirine dolanmış insan ilişkilerinin anlatımı bir güldürü için abartı olmasa bile yorucu. yazarın bir diğer oyunu olan love in several masques gibi belirli bir karakter motifini içinde barındıran oyun yine de love in several masques'e göre daha basit ve tek düze bir biçimde ilerliyor. bu benzer karakter motifini jean baptiste poquelin moliere'in eserlerinde de görüyoruz esasında ama fielding'in güldürüsü ve hicvi moliere kadar keskin değil. yine de bu ifade yanıltıcı olmasın, fielding -özellikle samuel richardson'ın ünlü pamela'sına parodi olarak yazdığı muhteşem bir hiciv ürünü olan shamela eseri ile- gerçek anlamda büyük bir hiciv ustası, sadece iğnesini moliere gibi belirgin bir biçimde batırmıyor. kahkahalara boğulduktan dakikalar sonra aslında kendisine güldüğünü fark ediyor insan. fielding'in zaman zaman oyunların içine yedirdiği -ki bunun en başarılı örneği muhtemelen çok yerilmesine rağmen rape upon rape oyunudur- siyasi eleştiriler bu oyunda yok denecek kadar az, fielding çuvaldızı daha çok soylu sınıfına batırıyor ve oyunun üzerine ilerlediği aşk-evlilik gibi kavramlar bir nebze gölgede kalıyor. bellaria, wilding, lady gravely gibi oldukça renkli karakterlere sahip olduğunu söylemek gerek. ki wilding karakteri itibari ile love in several masques'in ana karakteri wisemore ile epey benzerlik taşımaktadır. iki oyunun arasında 2 senelik bir süre olduğunu göz önüne alırsak the temple beau oyunu fielding'in love in several masques'i geliştirmesinin bir yan ürünü denilebilir.