1.
korece adı gokseong olan na hong-jin filmi. izlenmesi şiddetle tavsiyedir.
devamını gör...
2.
yönetmen koltuğunda na hong-jin bulunan, 2016 yılında güney kore'de vizyona girmiş, içerisinde korku, gizem ve gerilim unsurları barındıran bu tuhaf ve bitirdiğimden bu yana aklımın bir köşesinde dönüp duran, kendi kendime teoriler üretmeme sebep olmuş bu filmden sizlere spoilersız bahsetmek istiyorum.
filmde japon bir dedenin tuhaf bir köye taşınmasından sonra köyde çıldırma vakaları ve korkunç ölümler meydana gelmeye başlar. daha da kötüsü insanların rüyalarına köye taşınmış japon dede şeytan olarak girip onları rahatsız eder... görüp görebileceğiniz en korkak, en işe yaramaz polis memuru da bu olayların altındaki gerçeği araştırmaya başlar.
film içerisindeki gizemi en sona kadar çok iyi bir biçimde saklıyor. gizem kısmıyla insanı tatmin edecek yapıya sahip. korku ve gerilim unsurları ve bence oldukça güzel, oldukça iyi kurgulanmış. iki buçuk saati geçmiş bu filmi izlerken bazı sahneler için, "yani yönetmen sırf zaman geçirmek için bu sahneleri koymuş... ne gerek vardı ki?" gibi bir cümle sarf etmeniz oldukça normal, film bittikten sonra yapboz parçalarını aklınızda oturturken bu sahneler öyle işinize yarıyor ki, "vay be, dahiyane..." diyebiliyorsunuz.
sinematografi fena sayılmazdı. çekim açıları, gök gürültüsü ve yağmur efektleri çok hoştu, diyalogların azlığı ve bol kırsal görüntüler ile nuri bilge ceylan filmi izlemişim gibi hissettirmedi değil... şakası bir yana, güney kore'nin kırsal bölgelerini ilk kez bir filmde gördüm diyebilirim.
dahası da var, güney kore'nin japonlara karşı bakış açısını çok net bir biçimde anlatmış. aralarının bu kadar açık olduğunu inanın bilmiyordum...
gelelim en tatmin ettiğim kısma. filmde kimin iyi, kimin kötü olduğunu son ana kadar çözmeye çalışıyorsunuz. bazı şeyler gözümüzün önünde olsa da insan aklı yanılmak, bir şekilde dumura uğramak için çabalıyor... o kadar saçma teoriler okudum ki film hakkında, kimisi öylesine zorlamış ki görseniz kahkaha atarsınız...
bazı büyü ve ritüel sahneleri de çok hoştu açıkçası. her ne kadar mide bulandırıcı gözükse de çok tatmin ediciydi.
güzel film, kesinlikle izlemeye değer.
filmde japon bir dedenin tuhaf bir köye taşınmasından sonra köyde çıldırma vakaları ve korkunç ölümler meydana gelmeye başlar. daha da kötüsü insanların rüyalarına köye taşınmış japon dede şeytan olarak girip onları rahatsız eder... görüp görebileceğiniz en korkak, en işe yaramaz polis memuru da bu olayların altındaki gerçeği araştırmaya başlar.
film içerisindeki gizemi en sona kadar çok iyi bir biçimde saklıyor. gizem kısmıyla insanı tatmin edecek yapıya sahip. korku ve gerilim unsurları ve bence oldukça güzel, oldukça iyi kurgulanmış. iki buçuk saati geçmiş bu filmi izlerken bazı sahneler için, "yani yönetmen sırf zaman geçirmek için bu sahneleri koymuş... ne gerek vardı ki?" gibi bir cümle sarf etmeniz oldukça normal, film bittikten sonra yapboz parçalarını aklınızda oturturken bu sahneler öyle işinize yarıyor ki, "vay be, dahiyane..." diyebiliyorsunuz.
sinematografi fena sayılmazdı. çekim açıları, gök gürültüsü ve yağmur efektleri çok hoştu, diyalogların azlığı ve bol kırsal görüntüler ile nuri bilge ceylan filmi izlemişim gibi hissettirmedi değil... şakası bir yana, güney kore'nin kırsal bölgelerini ilk kez bir filmde gördüm diyebilirim.
dahası da var, güney kore'nin japonlara karşı bakış açısını çok net bir biçimde anlatmış. aralarının bu kadar açık olduğunu inanın bilmiyordum...
gelelim en tatmin ettiğim kısma. filmde kimin iyi, kimin kötü olduğunu son ana kadar çözmeye çalışıyorsunuz. bazı şeyler gözümüzün önünde olsa da insan aklı yanılmak, bir şekilde dumura uğramak için çabalıyor... o kadar saçma teoriler okudum ki film hakkında, kimisi öylesine zorlamış ki görseniz kahkaha atarsınız...
bazı büyü ve ritüel sahneleri de çok hoştu açıkçası. her ne kadar mide bulandırıcı gözükse de çok tatmin ediciydi.
güzel film, kesinlikle izlemeye değer.
devamını gör...