tüketim çılgınlığının her geçen gün biraz daha artması

özellikle de sosyal medyada bu kadar sık karşılaşmaktan sıkıldığım ve gelecek kaygılarımı da artıran durumdur. sadece satın almaya odaklı, tüketmeye odaklı o kadar çok insanla karşılaşıyorum ki, bu beni endişelendiriyor epeyce. umarım, bir yerlerde hala yalnızca tüketmeye programlanmak yerine üretmek için de çabalayan insanlar vardır dedirtiyor.

insanoğlunun yaratılışı gereği oluşan durumdur.

tüketmeye arzu duyuyoruz çok normal.
içimizdeki istek biliniyor ve kullanılıyor.
sosyal medya hayranlığı diziler filmler bizi bir şeyler tüketmeye alışveriş yapmaya sürüklüyor.

insanların materyaller ile ilgi odağı olacağını sanmasından dolayıdır. giyim, kuşam, telefon vs. araba olayına değinmiyorum bile! ama bilinmeyen şu ki sizi gerçekten seven ruhunuzu iki gülüşünüzü sevecek, şekil şükül için sevenden kim ne hayır görmüş! bir de monoton hayatın cilvesi bu aynı zamanda. işe git gel bir heyecan yok, insanlar kargo paketi açma heyecanı için tüketir oldu resmen.

beni git gide korkutan geleceğe dair şüphe uyandıran eylemdir. aklım almıyor kaç binler ödeniyor bir çantaya ayakkabıya.

yanılsamadır. yaşanan kapitalizmin her zamanki halidir. nüfus arttı ve emperyalistler zincirlerinden boşandı. sirkülasyon hız kazandı. bu şey, bankaların fakire fukaraya kredi kartı vermeye karar verdikleri tarihlere kadar uzanıyor. nedensiz sonuç olmaz. kapitalizm de bir makinedir, makineleşmiş sanayi toplumlarında neden sonuç ilişkileri de birer makine parçası gibidirler.

insanları ekonomik buhrana sürüklemekten çok, burjuvazide dahi bu durumu görmek beni şaşırtıyor doğrusu. ekonomi düzeyimizde normalin de altı değerde olduğumuz bilincinde dahi iken, marka takıntılılığımızdan kurtulamamak üzüyor doğrusu.

varoluşsal kaygılarımızın üstesinden nasıl geleceğiz tüketmeden ?

tanrı ölmedi mi sonuçta..

dün en son bir arkadaşım yemek karıştırma makinesi göstermişti.

insanları birbirlerinden koparırsanız, birbirlerine düşman ederseniz serotonin, dopamin ihtiyaçlarını ilişkilerden sağlayamayacakları için satın alarak, tüketerek elde etmeye çalışacaklar. kapitalizmin çarklarının dönmesi için sürekli birbirinizden nefret etmeniz, kavga etmeniz, savaş halinde olmanız, rekabet etmeniz gerekiyor. amerika osho'yu neden öldürmeye çalıştı? hippileri neden sevmiyorlar, istemiyorlar? çünkü sevgi üzerine kurulacak komünist sistemde suç işlenmeyecek, yoksulluk olmayacak, herkes mutlu bir şekilde, huzur içinde yaşayacak bu da tabii ki kapitalistlerin, zenginlerin, otoritenin çıkarlarına ters. eğer birbirinizi severseniz serotonine, dopamine ihtiyacınız kalmaz. o zaman o kadar işe yaramaz eşyayı kim satın alacak, bu kadar içeriği gereksiz, zamanınızı çalan içeriği kim tüketecek?