türkçe bilmeyen biri ile bağırarak türkçe konuşmak

türklerin her fırsatta istemsizce yaptığı eylemlerdendir. karşı tarafın dilinin bilinip bilinmemesi önemli değildir. türkçe olarak bağırarak bir şeyler anlatılmaya çalışılır. karşı taraftakine anlama özürlü muamelesi yapılır. ve bunu yaparken de kimse gocunmaz. birde turist kızlara ''yes, go sex'' muhabbeti var. oda başka bir başlığa olsun.

avaz avaz bagirinca karsisindakinin şıp diye türkçeyi çözeceğini dusunuordur.bizim milletin genetik kodlarindan biri

bana göre karşıdakinin bir şeyler anlayabileceği umuluyorsa insan bu yola girer. anlatamadıkça hırslanır, el kol hareketlerini abartıp sesini yükseltmeye başlar. eğer karşıdaki insanın seni anlayamayacağı kesinken de ona bir şey anlatmaya çalışıyorsan, "anlayışsız" olan sensindir. *

rahmetli anneannem daha komiğini yapardı. 6 evlat sahibiydi. evlatları farklı farklı şehirlerde yaşıyordu. yakından uzağa gittikçe kadının telefondaki ses şiddeti kasıtlı değişirdi. mesela bursa'daki teyzemle konuşurken daha çok bağırırdı, uzakmış ya ses gitmezmiş öbür türlü. söke'deki teyzem ise 15 kilometre uzaklıkta olduğundan onla daha düşük volümde konuşurdu. hahahasd.