türkiye cumhuriyeti vatandaşlığı

alay konusu olan ve hiç bir numarası olmayan dandik vatandaşlık.

size anca dert getirir.
ben niye burada doğdum lan dedirtir ara ara.
seçme şansın olsa asla seçmezsin ama işte milliyetçi dalkavuklar "şeref duyuyorum. ne mutlu..." bla bla diye öterler.
ama onlara bir bulgaristan vatandaşlığı ver ve iki defa yurt dışına çıkıp gezip görme şansı tanı bakalım ne yapacaklar.

ataların kahraman he he.
sen git biraz da atalarının sarayda yaptıkları entrikalara bak arada.
uçkuruna düşkün oğlancılar,
kırk kadınlı harem kuran sultanlar,
millet açlıktan geberirken boğazda saray yaptıran padişahlarına bak arada.

bazı züğürtlerin yazdıklarına bakmayın. realist olun ve bir an evvel kurtulmaya bakın.
biri şu aşağıda laf yetiştiren tireke söylesin.
verdiğin vergi kadar vatandaşsın!
vatan millet sakarya bunlar edebiyat.

alınganlık yapmaya gerek yok.
bir takım romantik duygularla;
-se, -sa diye diye hiçbir halti değiştiremezsiniz.
85 milyon insanın hali ortada.
yok atalarımız şöyle yaptı atalarımız böyle yaptı diye diye ancak kendinizi kandırırsınız.

sınırlar çizilmiş dünya denilen bu gezegen üzerinde oldukça kısıtlı bir erişim hakkı kazandıran vatandaşlıktır.

1789 fransız ihtilalinden sonra ulus devletler ortaya çıkmaya başladığında hangi devlet, kimden vergi alacağını ayırmak için vatandaş kavramı çıkmıştır. kısaca vergi verdiğiniz ülkeyi gösteren bir olaydır vatandaş kavramı. tabi kimse öyle kazandığını belki de hayatında 1 2 sefer kullanacağı bir sağlık sistemine, kullanmayacağı yollara, gitmeyeceği okullara ve kendini korumayan devlete vermek istemeyeceğinden bir aidiyet oluşturmak adına milliyetçilik akımı getirilmiştir. sırf sen kendini ait hisset ve kazandığın paranın bir kısmını yukarıda saydığım nedenler için ver diye. başka da bir numarası yoktur milliyetçiliğin de vatandaşlığında.

diğer ülkeler vatandaşlık verme kriterleri de buna göre belirlenir. bu kişi vergi verebilir mi, çalışır mı sorularına evet yanıtı veremiyorlarsa sizin için vatandaşlıkta vermezler. mültecilik ise apayrı bir konudur da şimdi bahsedecek kadar müsait değilim.

türk genciyim ben. her şeyden önce atatürk'ün gençliğe hitabesindeki o gencim. evet şartlar çok kötü evet ülke yaşanılacak gibi değil. ama atamın ve askerlerimizin emeğiyle adeta yeniden kurulan ülkemi de iki üç tane arap özentisine yedirmem. bu ülke benim. ben türkiye cumhuriyeti vatandaşıyım. yurt dışında yaşamak istemiyorum. topraklarında doğduğum büyüdüğüm bu ülkeyi yaşanılabilir , özgür ve çağdaş bir seviyede görmek istiyorum. bunun için de oturduğum yerden hükümet eleştirip sonra geçip kenara yatmıyorum. memnun değilsen, ağzından çok elin çalışacak kardeşim. küçük çocuklar gibi mızmızlanmak olur aksi. bu düzeni istemiyorsan, ülke için faydalı bir birey olacaksın. bu bu kadar basit. şunu unutmayın. camide vaaz vermekle, kuranı önüne koyup okumakla, allahın dediği olur demekle, rakı masasında hükümet eleştirmekle, bir baltaya sap olamayıp tüm suçu başkasına atmakla, oturduğun yerden akıl vermekle ülke kurtarılmıyor. sen taşın altına elini koyacak kadar yürekli değilsen, bu taş niye burdan kalkmıyor diye milleti eleştiremezsin. adama sorarlar, sen ne yaptın bu ülke için?

son 10 yılda dünya genelinde değeri epey düşen vatandaşlıktır. milliyetçi bir duyguyla savunmanın alemi yok bence, zira hakikat bu maalesef. bunun dışında komşularıyla ve özellikle avrupa birliği ile iyi geçinen, demokratik ve sosyal bir hukuk devleti(değiştirilemez denen anayasa bölümünden)olmayı başarırsak yeniden değerlenebilir.

marketten bir paket sigara almak gibi olay.

gözümün önünde türkçe dair hiç bir dil bilmeyen suriyeliler afganlar vesaire bir günde rahatlıkla nüfus müdürlüğünden vatandaş olabiliyor t.c alabiliyor.

hayır ırkçı falan değilim de ingilizcesi veya türkçesi olmayan insana ne diye direkt vatandaşlık verirsin ne akla hizmet anlayamam.

bu kadar kolay mı? atalarımızın kanlarıyla bedelini ödediği bu toprakta hiç bir bedel ödemeden yaşamak?