türkiye'de kimsenin düşündüğü kadar batılı olmadığı gerçeği

(bkz: yanlış batılılaşma)

aslında herkes düşündüğünden de batılı giyim kuşam kullandığımız dil kültür batıya bizim kadar entegre olmuş batılı olmayan bir toplum var mı sanmam. mesele yapılanla söylenenin arasında belirgin bir fark olması türkiye her ne kadar gelenekçi bir toplum olarak gözükse de hep yeniyi arzular. hep yeni olan kazanır. ama işte söylem farklı sanki kadim gelenekleri devam ettiriyoruz. ne geleneği gelenek falan kalmamıştır türkiye'de. tanzimattan sonra baya batıya entegre olunmuştur. cumhuriyet ile daha da belirginleşmiştir bu etki. savaşlardan mübadelelerden gelen göçmen bir topluluğun geleneği mi olur? laftadır olsa olsa.

birini ''batılı'' yapan unsurların ne olduğuna bakmak lazım önce.

çayı kupada içmek, duvarına iki üç tablo asmak, marka giyinmek, ortalamanın üzerinde gelire sahip olmak, evindeki mobilyaların duvara olan uzaklığı, hesabındaki paranın beş haneli olması mıdır birini ''batı''lı yapan?

dostoyevksi okuyan ama alaturka tuvalete giden biri sizce de batılı mıdır hâlâ?

kimse yeterince batılı değil, ama sanıldığı kadar doğulu da değil...

tespit gibi tespit. bunu avrupa"ya gittiğinde starbucks'a girip kahve almadan önce kendine oturacak yer garantilemeye çalışırken bile farkedersin. avrupalı kafa olarak rahattır çünkü, önce kahvesini alır, sonra yer varsa oturur. yoksa da ayakta takılır. önce kıçı sağlama alırız biz her konuda. adamlar incecik gezerken üzerimizi onlardan kalın giyinir, sırtı sağlama alırız. bu sağlamcılık hep mikro boyuttadır ama. avrupalıyı bireyselcilikle suçlarken bireyselin kralı bizizdir. kişisel hijyene dikkat eder, elim yapış yapış oldu diye ıslak mendille siler çöpünü yere atarız. kamu sağlığında, gıda güvenliğinde, trafikte, kömür santrallerinin filtresizliğinde sınıfta kalırız. ben böyle değilim deriz, yapanları kınarız ama bir avrupa şehrine gittiğimizde davranış kalıplarındaki değişiklikler mutlaka göze batar.

gene de türkiye"deyken hep diyorum ki ben aslında avrupa kafalıyım...