türkiye'de sosyalleşmek

nasıl mümkün olmaktadır? hele şu salgın döneminde imkansıza yakındır.

hem salgın hem ekonomik olarak imkansızdir. salgın bitse bile tatil fiyatları giyim kuşam yeme içme her şey ateş pahası olmuş.

normal dönemler de bile tatile gidebilmek için aylar öncesinden para biriktiriyoruz. bir hobi sahibi olabilmek için para biriktiriyoruz. maalesef bu ülkede zor olan şeylerden bahsediyoruz.

ancak tanıdık çevreyle sınırlıdır. iş yeri, okul, mahalle, akrabalar. hepsi bu. gerisinde oran çok düşüyor. çünkü kimse kimseye güvenmiyor.

kaliteli insan bulmak neredeyse imkansız. ya egoist narsistler, ya sizi sömürmek isteyen çıkarcılar, ya da iki üç görüşmeden sonra kıskançlık krizine kapılanlar. bazen yalnızlığın tanrı'nın insana verdiği bir ödül olduğunu düşünüyorum.

insan doğası gereği sürü içinde yaşar. sürü içindeki organizasyona uyar. bazen bunu sürüye rağman yapar. habitat olarak türkiye'de olan insan türünün koşullara uyum sağlayacağı için habitata özgü sosyal sosyalleşme pratiklerini benimsemesi kaçınılmazdır.

gardaş gardaşı istemediği bir toplumda sosyalleşmek siyssetten ibarettir. özellikle avşarların yaşadığı yerler kurtlar vadisidir. onun adı sosyalleşmek, dayanışmak değil siyasi dengelerdir.

doğuya doğru gidildi mi görülür sosyalleşme ve dayanışma. burada şişinen türkçüle,r doğuya doğru bir gitsin de az sosyaleşme, dayanışma ve ikram görsün. insanlık görsün.

ömrün ikinci yarısında arkadaşlarının eften püften kusurlarını 10 sene önceki gibi görmemeyi öğreniyor insan.