türkiye'de tarihi eser olmak

bir tarihi eserin başına gelebilecek kötü şeylerden biridir. o kadar zenginiz ki bu konuda nereyi kazsak bir medeniyet çıkıyor neredeyse. çok eski ve bir o kadar muhteşem değerlere sahip topraklarımız. fakat hem halk olarak biz, hem de yöneticilerimiz, olağanüstü duyarsızız bu değerlere karşı.*

geçen gün şehrimdeki birkaç tarihi mekanı gezmek için dışarı çıktım. kapalı çarşımızda, küçük cami diye geçen, tarihi 1370 yılına dayanan bir camiye gidecektim. önceleri çok geçmişim önünden fakat hiç dikkatimi çekmemişti. daha sonra araştırınca böyle bir yerin varlığını öğrenmiş bulundum. neyse oraları boşverin. ben gittim kapalı çarşıya arıyorum arıyorum cami yok. navigasyon da burayı gösteriyor koca cami nereye gitti derken oradaki amcalara sordum. aha burda gızım, dediler bana. meğer bir esnaf amca oralara asmış sattıklarını.*kamufle etmiş koca camiyi. üzülerek güldüm halimize.
güzel projelerim var aslında bu değerler için. imkanım da olsa keşke.

demem o ki türkiye'de yaşamak zor fakat tarihi eser olmak daha zor.

içler acısı durumda olmaktır.

vallahi sayfalarca yazarım da, nefret ediyorum artık.

bir tarihi eserin başına gelebilecek en kötü şey türkiye gibi bir ülkede olmasıdır.

tarihi eserlere her ne şartla olursa olsun zarar verenler, yargılanmalıdır. ha birini çekmiş vurmuşsun ha bir eseri hiç etmişsin. bir fark göremiyorum.

al sana çıldırmalık haber:



allahın belaları.

yazık olmaktır. restorasyon adı altında veya sprey boya olsun vurup dökmek olsun altı boş eylemlerle zarar verilmesi çok olağan durumlar bunlar. biz bunları yapanları gördük beterlerini gördük artık diyecek lafım yok benim yazık oluyor ona üzülüyorum.

antik kentler sidik ve ayyaş yuvası olmuş. restorasyon çalışmaları bok gibi. pek çok eser kaçırılmış. hiç bir dick becerilmemiş. alın size türkiye

degersiz olmakla esdegerdir.evet.