türklerde gözlemlenen sihirli sopalı lider beklentisi

hiç değişmeyen huylarımızdan biri. müteahhitler ülkesinde hangi haramzadenin kendisinin kurtarıcısı olacağını tartışan milyonlarca insan.

aziz yıldırım gibi profiterol gibi bir insan yerine ali koç'un fenerbahçe başkanı olduğu gün ben zaten bu millete dair tüm ümidimi yitirdim. hiçbir beklentim yok artık.

sopalilar varda sihirli değil, aba altindanda değil yuzeysel olarak salliyorlar .

yalnız sihirli de olsa hep bir sopa var. paternalizm iliklerimize işlemiş. hadi bunu da kabul ettik diyelim.
eee neden şefkatli baba yerine dayakçı baba?

bunun insan olmakla ilgili olduğunu düşünmüyorum ama elbette yerleşik bir demokrasi kültürü olması ile de çok ilgisi var.

islamiyet öncesi türk tarihini iskitleri saymayıp ilk bilinen türk devleti olan asya hunlar’ından başlatırsak 2500 yıla yaklaşan tarihte hep başta han hakan kağan olmuş. islamiyetin kabulü ile hilafetin de eklenmesi ile de halife sıfatı eklenmiş.

milli mücadele döneminde mustafa kemal meclis hükümeti sistemini kurarak hızlı kararlar almış ve kendinden sonra da milli şef olarak ismet inönü var.

1950 sonrasında zaten askeri vesayet falan derken bu günlere geldik.

çare potter.