tüy sıklet boksor görünce ben bunu döverim diye düşünmek

bir elli boyunda, elli kilo ağırlığında boksör gorunce gelen özgüvenden kaynaklı yaniltici olabilecek his. gene de bir şansınızı deneyin.

yanlış düşüncedir.muaythai ile uğraştığım zamanlarda bu gözler 60 kiloluk tecrübeli adamların 100 kiloluk tecrübesiz adamları nakavt ettiğini gördü.ayrıca hiçbir canlıya karşı ben bunu döverim diye düşünmenizi tavsiye etmem.

vücut geliştirmekle dövüşmeyi bilmek farklı şeylerdir. body bulding yapanlar genelde daha cüsseli görünür ama boksörler kazanır. ayrıca kung fu yapanlarda genelde ufak tefek zayıf görünen insanlar ama çok garip teknikleri var. hem ne demişler, mabadı yere yakın olandan korkacaksın.

gücü gücüne yetene

dikkat et.kelebek gibi uçar arı gibi sokar.

görüntü yanıltır.

çıplak el, mesafe kontrolü ve duruşa bağlı olarakk uzanma mesafesinde avantajlı olmak ve bilinçli şekilde yumruk atmak gibi faktörler kiloyu önemsiz hale getirir.
ne olduğunu anlamadan b.k çuvalı gibi yere yapışırsınız.. özellikle de karşınızdaki kişi müsabıksa ulusal seviyede bile olsa müsabakalara çıkıyorsa bu dediğim gerçekleşir. öyle ahım şahım bir dövüsçü olmasına da gerek yok. boks yapmasını bilse yeter.

rakibi küçümseme.teknik bilen insana karşı dikkatli ol. öttürmesin sonra.(bkz: swh)

bu hatayı en son galiba 1.95 boyunda 130 kilo olan savaş cebeci yapmıştı. tabi dayağı yiyip gitti.
dövüşmek başka bir şey, hele ki sokakta dövüşmeye alışan birine asla erkeklik taslamayacaksın.

48 kiloluk amatör bir boksör, 100 kilo ağırlığında sporcu olmayan bir adamı adam daha kendisine kimin vurduğunu bile anlamadan yatırabilir. durduk yere kim olduğunu bilmediğiniz tiplere bulaşmayın.

nerden geldiğini görmediğin ve çeneye ya da kulağa yakın bir yere yediğin bir yumruk ile geçici vertigo ile sonuçlanabilir. "ben nerdeyim?" "buraya nasıl geldim?" "babam pasta yapmayı nereden öğrendi?" soruları zihni meşgul edebilir. ayaklar bir anda puding gibi olabilir. kalkmaya çalıştıkça daha da yere çekilirsin. bir anda elektrikler gider. elektrikler gelince yeniden doğmuş gibi hissede bilirsin.

çözümü basit aslında. kavga etmeyin. heee madem meraklısın, git bir kulube yazıl. kontrollü şekilde yap. hevesini al. çok çok başarılı olursan organizasyonlarda dövüş. göğsümüzü kabart. biz de seni destekleyelim. ama avni yıldırım gibi sakın olma. bizi rezil etme.

'istenmeyen tüyler'le karıştırılmasın. boks ve boksörlük başka bir şeydir.. bizden söylemesi..

ummadık taşın baş yarayacağı gerçeğiyle yüzleştirebilir.

çocukluğumda, antep'te milli boksör olduğunu sonradan öğrendiğimiz tüy sıklet bir ingiliz turist, oto sanayisinden dört kalfayı aynı anda haşat etmişti. kalfa deyince 20-25 yaşındaki gençler anlayın.
öyle her tıfıl gördüğünüze bulaşmayın bence.

genelde hiçbir şekilde bu şekilde cereyan etmeyen, "ben bu tıfılın içinden geçerim" denilen kişinin tüy siklet boksör çıkması şeklinde zuhur edebilen durumdur.

bu hususta basitçe sonuca ulaşmak için, yaptığınız mesleği düşünün; ve bu meslek ile hiçbir alakası olmayan bir kimsenin sizi mesleki anlamda alt edip edemeyeceğini de düşünün. işte mesele az çok aynıdır. adamın mesleği karşı tarafı darp ederek alt etmek.

ha ben tüy siklet bir boksörle şansımı denemek isterim. bu işin profesyoneli, sadece savuşturacak kadar karşılık verir. ha ben şansa bala bir tane tutturursam yıllarca anlatırım. tabi işin şakası.

ama rastgele birinden silah mı çıkar, bıçak mı çıkar allah bilir. aynısı boksör tarafı için de geçerli.
ne milli sporcular böyle ıvır zıvır kavgalarda mermi yiyerek bok yoluna gitti.

profesyonel dövüş sporu ve savunma sanatları yapan biri ile kavga edilmez zaten onlarda içlerinden bir iki yaptığı işin değerini bilmeyen çıkar kavga eder sonu da iyi olmaz.

ben burada yazdım uludağ'da da daha ayrntılı 4 arkadaşım vardı (ölen oldu içlerinde allah rahmet eylesin) ağırsıklet boks ,karate ,judo, aikido hep usta seviyesinde insanlardı . örneğin boks yapan türkiye şampiyonu hala salonu var ders veriyor, karatede avrupa'da tanınmış biri şampiyon olamasa da 2. lik ve altı dereceleri vardı. aikido'cu gerçekten master-usta idi.
ben 192 boyunda 82-84 kilo dayım. askerde ilk özel birlik eğitimi alanlardanım. (tsk'da 75'e kadar yoktu özel birlik eğitimi, kıbrıs harekatı sonrası başladı) sağlamımda yaş 68 ,4 raporlu kronik hastalığım %62 engelli kimlikliyim ,ayrıca sporcuyum 1. deplasmanlı lig oyuncusu idim.hala sağlamım ama 30 yaş arkadaşlarımla antrenman yaptığımda yada şaka yollu dalaştığımızda 3-4 gün yattığımı yada ağrı çektiğimi bilirim (30-35 yaş falan.) ne olursan ol şansın yok.
aynen ne kadar kavgacı olursan ol profesyonel biri karşısında duramazsın, istisna hariçtir.
arkadaşım biz sokak kavgası yapmayız meşru müdafaa dışında çünkü ellerimiz silahtır demişti. ben bazen sopayı taşı alır öyle yürürdüm ,ibneler bir vuruyorlar 2 gün çek ağrıyı.
bende taş atıyordum ,şaka yollu tabi.
profesyonel biri ile herhangi branşta amatör yada ortalama birinin şansı yoktur.
koşuda da aynı, topla oynanan sporlarda da, atma sporu, dövüş ..
salağın teki mayk taysın'da denedi gördü ebesininkini gördü,uçak olayı da var taysın'ın.

birde aksaray'da bir sokak dolusu esnafı haşat eden irlandalı vardı ,boksör. hiç unutmam gözlüklü beberuhi yumruğu yedi 6-7 metre uçtu sonrada karısı evden atmış.
onun için burada sallamayın yemezler.

bodybuilding sporcusunun ufacık minibüsçüden dayak yiyip hastanelik olmasina benzer.hangi kutudan ne çıkar bilinmez.o yüzden önceliğin itidal olmasi iyidir kanimca.