uğurcan ağcaoğlu

yıllar önce bir tıp öğrencisiyle (ya da asistan bilmiyorum) sözlükte sohbet etme fırsatım olmuştu. bir yılım kaldı ya bırakacağım ya intihar edeceğim diyordu. ailesine nasıl açıklama yapacağını düşünüyordu. ben de “sabret bak bir yılın kalmış, gelene ağam gidene paşam de sık dişini” diyordum. tek söylediği “dayanamıyorum” olmuştu. sonra kayboldu gitti tabi görüşemedik bir daha.

velhasıl, maalesef ilk değil ve son da olmayacak bir intihar gibi.

uzun olacak. umarım herkes okur...


çok üzgünüm kardeşim. umarım huzura ermişsindir. ne yapsak ne desek seni geri getiremeyeceğiz.

bu ne ilk ne de son.. kişiliksiz yalak y.vş.k doktor bozuntuları yüzünden halk da bütün tıp camiasına düşman olmuşken bir de pırıl pırıl hayalleriyle, sevdikleri işi* yapmak isteyen gençler de hayattan koptu. hayattan kopmayanı da mesleği bıraktı gitti.

ben tembel bir tıp fakültesi öğrencisi olarak bilinirim, çok da karşı çıkmam hakkımda böyle düşünenler için bazı gerçekler ortada sonuçta. amaaa 18 - 24 gibi yaş dönemlerinde gözünü kitaptan kaldırmamış, kimseyle doğru dürüst ilişki kurmayı başaramamış bu silik hayatsız "tus derecelileri" sanki kutsanmışlar gibi bir hallere girip yine kendilerinin geçtiği yollardan daha önceleri geçmiş silik hayatsız hocalarıyla beraber bir b.k olduklarının farkına varırlar. o beş para etmez egolarının mastürbasyonunu da silsile sistemi olan akademideki çömezler üzerinde yaşarlar.

halk zaten ön yargılı bir de ben karıştırmayayım ortalığı diye gördüklerimin neredeyse hiçbirini hiçbir ortamda anlatmadım bugüne kadar. belki burada bir iki hafif meseleden bahsetmişimdir.

b.kunuzda boğulun kişiliksiz hekim bozuntuları. size hekimlik ehliyetini verenlerin de evveliyatını çok iyi biliyoruz. gün gelecek o güvendiğiniz "abileriniz" de sizleri kurtaramayacak. insan içine çıkamayasınız.