üst katta sürekli koşan ruh hastası çocuk

ruh hastası değildir; çocuktur. biz de geçtik o yollardan kimbilir kimlerin canını sıkmışızdır zamanında.

belli bir terbiyeye tabi tutulmamış çocuktur. ne çocuğu olduğu ona gerekli terbiyeyi vermeyenlere ait olan sıfattır.

kendileri hiç öyle olmadığını sanan yazarların ne kadar halden anlamayan insanlar olduğu ile ilgili turnusol olan başlık.
siz buckingham sarayında 5 çayınızı içecektiniz de o çocuk mu engel oldu size?

gerçekten çok büyük imtihandır. eski oturduğumuz evde bu canavarlardan yukarıda 2 tane vardı. en son dayanamadım bigün, büyük bi hınçla çıktım yukarı. hanımefendi kapıyı açtı. tam diyecektim ki, bu ne böyle kardeşim saat 10 olmuş, ne yatabiliyoruz ne bişey, kadının yanından iki canavar fırladı geldi kapıya. valla ağzımı açamadım. dedim kim bilir bu kadın ne çekiyo bütün gün evde. ki kadının tipinden de belliydi. evde annemin olduğunu biraz daha dikkat etmelerini rica ettim. bi de rahatsız ettim bu saatte falan diye özür diledim. çıktığıma da bin pişman oldum. taşındık başka yere. şu an yine biraz gürültü var ama napalım. apartmanda oturmanın olayı bu abiler ablalar.

aynı yaramazlığı bizim evde de "durmama krizine girdim" diyerek devam ettiren afacan. çocuktur ne yapsa yeridir.

yorulmak bilmeyen insanı mahveden çocuktur.
yavrucuğun bir dur tepkileri ile başlarsınız en sonunda küçücük çocuğa içten içe küfür etmeye başlarsınız.
anlıyorum çocuktur enerjisi çoktur falan ama insanı mahveder.
bir süre sonra beyninizin içinde koşmaya başlar.

tamam çocuktur koşar demeyin. tüm sülale çocuğun peşinde, ses hep aşağıda, fıttırmanın eşiğindeyim. bazı kişilerin apartman kültürleri gerçekten yok.

çocuk koşacak.

sıçan gibi ürersen şehirde yaşamak zorundasın. şehir hayatı demek tepe tepe yaşamak demek.

"çocuk nerede koşacak?" sorusunu saçmalamadan cevaplayamadıktan sonra boşa tartışılan çocuktur bu. tüm canlıların yavruları koşar. bizim gibi maymunların çocukları bir de zıplar.

ha şu var: gece 10'da hala uyumayan çocuğun ana babası suçludur kardeşim. gece 11'de beben hala koşturuyorsa dandik bir anasın, düdük bir babasın.

20 yıl önceki ben oluyor bu çocuk.
hiperaktiviteden dolayı uyurken bile eli ayağı durmayan, enerjisini okulda bile atamayan bir çocuğun evde tüm gün uslu uslu oturmasını bekleyen alt komşumuzun gerçekten ileri derecede gerizekalı ve anlayışsız olduğunu düşünürüm hala.
az azar, az ceza yemedim vakti zamanında bu adam yüzünden.
öldüğü gün camlarda şarkı söylüyordum.
o hafta evde özellikle bam güm zıplayarak koşturdum, gerçek bir ruh hastası gibiydim.
çocukça kendi intikamımı aldım, kim beni suçlayabilir bundan dolayı?
hiç pişman değilim de boş beleş değersiz insanların annemi üzmesine sebep oldum biraz "ne biçim çocuk yetiştiriyorsun" cümleleriyle. gerçi hiç takan bir kadın değil hala ama eminim o kadar çok şikayette biraz üzülmüştür.
yine de bir daha olsa bir daha yaparım.
ve benim dedem çocuğa susmasını ve durmasını söyleyen annelere kızarak geçirdi ömrünü. çocuk bu diye diye dilinde tüy bitti adamın.
velhasıl bu durum insanın içindeki çocuğu öldürmemesiyle aynı kapıya çıkıyor.
çılgın, çocuk vari mutlu bi insan olmak da sizin elinizde, aksi nefret edilen yalnız biri olmak da.
ne demişler; "neyi seversen o'sun. sevgi simyadır."
çocukları sevin.
bu konu içimde çok büyük yaradır. çocukluğumda açılmış büyük bi yara.
kimin ne hakkı vardı buna?

25 yıldır aynı apartmandayız üst komşumuz da değişmedi (hoş komşu demek için şahit ister)
aşırı koşmaktan odamızdaki avize tavandan düştü. kendilerine söylediğimizde ise eve döndüklerinde çocuklarına "daha da koşun" dediler. şimdi ise torunları duruyor. torunları için de çocuktur koşacak bir şey diyemezsiniz diyorlar. kusura bakmayın ama bazı şeyler de kasıtlı yapılıyor. en son bu gürültüyü söylediğimizde "ev alın gidin" dediler. zeytinyağı gibi üste çıkmaya çalıştılar.
kimse kusura bakmasın çocuktur koşmalıdır cümlesini savunmuyorum. iş ailede bitiyor.

aileler terbiyesiz olduğu sürece devam edecektir. polise ihbar etmekte fayda vardır. tabi ses kaydı ile konuşmaların da kaydedilmesi bir delil niteliği taşımaktadır ya da gizli olarak bir kamera kaydı yapılmalıdır.

aslında başlığın, alt katta yaşayan ruh hastası insanlar olması gerekiyordu. çıt ses çıksa yukarı güm güm vuran insanlıktan nasibini almamış haysiyetsiz insanlar var. hadi gece ses çıksa anlayacağım da öğlen vakti duvara vurmak ne demek? sıfır sessizlik istiyorsan s*ktir git müstakil ev al. evlerinde oturup bir ses çıksa da vursak diye beklediklerine eminim. çok sinirlendim sözlük çok!

ankara'da kendi evlerinden çıkmalarına neden olduğum çocuktur.
önce uyarılır. çocuk durdan oturdan anlamıyorsa koltuğa koli bandıyla yapıştırmaları gerektiği anlatılır. gene anlamıyorlarsa ve çocuk gün 24 saat at gibi tepiniyorsa şunlar tedarik edilir:


sonra bu kornayı bir sopanın ucuna bağlayıp adaptörle irtibatlandırıp gece saat 2'de üçte yatak odalarının bulunduğu yerde kornayı tavana yapıştırıp öttürüyorsunuz. bir süre sonra evden çıkıyorlar

benim alt katta var bir tane. ilkokul çağlarında. ya tamam koşar çocuk eyvallah ama pazar günü sabah 8de de koşmasın. hem de elinde flüt ile. hem üflüyor hem koşuyor enik *biz de çocuk olduk arkadaşlar kimseyi böyle rahatsız etmedik. anamız babamız öğretirdi bunları bize.

köpeciğin biri ısırsa hüü öyle iyi çocuktu hüü böyle ufacıktı diye ağlayarak osbire gelirsiniz buraya ama.

arkadaşlar başlık içerisindeki tüm şakalar vaktinde yapıldı:

yahu bu başlıkları nasıl bir ruh hastası olan kişiler açıyor.

açılan başlıkların büyük bir yüzdesi ; insanlıkla alakası olmayan başlıklar.

sözlükte yazar diye geçinen ; azımsanmayacak bir topluluk ; dünyaya insan gözünden, insan aklından bakmıyor.

ne demek ''sürekli koşan ruh hastası çocuk''.

nasıl bir bakış açısıdır yahu.

çocuktur ; elbet koşacak, oynayacak.

koşup, oynadığı için ; çocuğa ruh hastası diyen bir zihniyet nasıl bir kafa yapısı, nasıl bir ruh hali içindedir...

anlayamıyorum.

çocuk fazla gürültü yapıyorsa, kabahat eğitimsiz, saygısız ailesinindir, ebeveynlerinindir.

bizler de çocuk büyüttük.
benim çocuklarım alt kattakilere gürültü gönderirdi.
üst katımdakinin çocukları ise bize gürültü yollardı.
bu ara sıra olurdu.
çocukları uyarınca ortalık düzelirdi.
ve hiç bir zaman komşular olarak ; bir birimizin çocuklarına ruh hastası demedik, ruh hastası gözüyle bakmadık.
tüm komşular, tüm çocukları severdik, çocuklara sevgiyle yaklaşırdık.

bu başlıkları ve saçma tanımları görünce ; türkiye bitmiş, insanlık bitmiş, diye söyleniyorum.
yazıklar olsun.

yerim ben onu.
koşan çocuk candır ya.
kesin erkek çocuktur.
maç yapıyordur abisi ile.
benim oğlanların küçüklüğü.
koştuğu için şikayet yiyen çocuk benim üst kata taşınabilir.
hiç kızmam ona.

evi atletizm pistine çeviren çocuktur.

şımartılmış velettir.

annesi babası aşırı bencil ve düşüncesizdir.
hak ediyorlarsa huzursuz edin. acımayın. çünkü onlar size acımıyor.