varoş zamanlarımın aklıma gelmesi

bazem geceleri villamın havuzunun başında oturup eskileri düşünüyorum.
eskiden bir lağım kanalının geçtiği pis, fakir, iğrenç varoş bir mahallede aynı havuzun başında oturur gibi o kanalın başında oturur acaba ben de zengin olabilecek miyim diye düşünürdüm; şimdi ise havuz başında o zamanları düşünüyorum ve iyi ki kurtulmuşum diyorum o varoş hayattan.
o zamanlar bir tane çikolata alacak paramız bile yoktu. durumu biraz iyi olanlar çikolata alır yerdi ve ben ucundan biraz da olsa bölüp versinler diye hatta çikolatanın çıktığı paketi versinler orada kalanları yalayayım diye beklerdim ama hiç kimse vermezdi. bir kişi bile yardım etmedi bana.
kafayı kullandım ve hayal ettiğimden daha da fazlasına sahip oldum. bazen soruyorlar bana yardım yapıyor musun falan diye hayır diyorum, hayır çünkü bana kimse yardım etmedi.