vedaları beceremeyen insan

ben hiç beceremem vedaları . bazen veda ederken kızmak , son sözü söylemek hesap sormak gerekir . ama öylece sessiz sedasız veda ederim . bunun adına korkaklık mı denir bilmiyorum. ama veda ederken kimseyi kırmamak gerektiğini düşünüyorum. çünkü kimseyi bir daha göreceğimizin garantisi yok.

ben. veda etmek uzer.

ya veda ederken ne diyeceğini bilemezsin ya... cümleler düğüm düğüm olur boğazında hani.. ay çok kötü

bu benim.
veda etmeyi beceremem bana göre değil. hatta şimdi çalıştığım yerden ayrılsam ne diyeceğimi bilmiyorum .
pat diye hadi görüşürüz deyip gitmekte olmaz. yıllar var, paylaşılmışlıklar var , ailenden daha çok gördüğün insanlar.
yani bana göre değil ama sonuçta bir şekilde olacak.

ben çok güzel beceririm; gider gider hatta gider gitmez dönerim. gidenlerin ardından da bir tas su döker "bu su kuruyana kadar geri gel" derim, su onları geri getirir.
bir tek hades ülkesi'ne gidenler dönmez geri, onlar memnun belli ki.

bu ne sihirdir bu ne keramet.

yarım kalmışlık hissiyle beslenen insandır.

allah'a ısmarladık hadi eyvallah dersin gidersin fazla edebiyata gerek yok.(bkz: swh)

vedalar zaten çoğunlukla baştan düşünülüp, hazırlanıp çalışılabilecek durumlar değil, bir anlamda sınavlardır.. nasılsanız o olduğunuzun anlaşıldığı sınavlar..

her insan kolaylıkla veda edebilir ama kimse etmek istemez. bunun sebebi ; vedaların geri dönülemez bir yol olduğunun bilinmesidir. birine veda ettiğinizde, dönemezsiniz. "gurur" öldürür de, döndürtmez sizi. işte çoğu zaman bu yüzden insanlar vedaları geciktirir. kurtarılabilecek bir şey var mı diye. yoksa, zaten çizgi çekilir.

nedense, üstüne çizgiyi çektiğiniz insanlar da; mutlaka ileride bir noktada değerinizi anlamış şekilde size yazar ve şans isterler. bütün duygular bittikten, siz her şeyi tükettikten sonra gelen anlayışı ne yapalım?


şunu netleştireyim;

ben dönmeye çalışan eski sevgililerin/ eşlerin falan bizi sevdikleri için geri döndüklerine inanmıyorum. hepsi akıllarında var olan tüm seçenekleri deniyorlar. tutunamazlarsa, egolarını tamir edebilecekleri; onları koşulsuz seven birinin peşine düşüyorlar yani " bizim". kırılan egoların, incinen duruşun onarılması lazım tabi aa lütfen! bir pışpışlanıp, gerçekten sevilmeleri lazım.. bu sebeple biz geriye tercih ediliyoruz çünkü geçmişte duygularımızın varlığından eminlerdi. yani, olay kesinlikle bizi sevmeleri değil, istedikleri kişiler ile olamamış olmaları. olduklarında, zaten hiç birimizin eshamesi dahi okunmuyor. bu yüzden, size yazanlara geri dönüt vermeyin. gerçekten seven, siz veda ederken o kelimeleri ağzınıza geri tıkardı.


ne derler?

bayram geçtikten sonra kınayı g*** yak.

vedaları becerememek demeyelim de, dürüstçe karşındaki insanın gözlerine bakıp salak yerine koymadan yüzüne söyleyememek diyelim..
insanız beşeriz şaşarız her gün aynı ruh halinde olmayız
bazen akrabalardan vazgeçeriz
sonra bir gün ansızın okuldan
belki yaşadığımız şehirden
bitmez dediğimiz aşklardan
sonra da sigaradan, alkolden..
hep bir şeyler sebep olur vazgeçmeye
ortak tek bir şey akılda kalır;
hepsini bir dönem sevdiğimiz.