x şehirde kara gece hashtag'lerinin kabak tadı vermesi

üst edit: kimileri için çok da önemli olmayan bir yakınmadır. durumu olmayıp da okuyamayan yazarların canları sağ olsun. okuyanların malları da sağ olsun.

iyiden iyiye artık canımı sıkmaya başlayan yeni moda futbol tartışma(!) düzlemi. sıkıldım ey sözlük. her maç sonu takım şehir fark etmeksizin bu tweet'leri görmekten sıkıldım. hiç kimse kendi takımının oynadığı içler acısı futbol ile ilgilenmiyor. herkesin tek bir derdi var. hakemler nerede milimetrik de olsa hata yaptılar?(hakemleri savunmuyorum) misal bugünkü galatasaray maçı... bir grup diyor ki %100 ofsayt! diğer grup diyor ki %100 değil! ve gönülden inanarak söylüyorlar bunu. bir insanın çıplak gözle bu gibi pozisyonlarda "%100" bir kanıya varması acınası bir durum. ekranın başında her türlü teknik donanıma sahip adamlar bile 3-4 dakika uğraşıp karar verebiliyorlar. ama beyzademiz clark kent! bir bakışta ölçüp biçip %100 sonuca varabiliyor. en ufak bir rasyonel yaklaşım yok! taviz vermeden taraf olmak zorundasınız. aksi halde hainsiniz. bu sadece futbol için geçerli değil. her mecrada bu durum aynı. kavga, döğüş, hamaset...

büyük(!) takımlarımız ile aynı bütçeye sahip avrupa takımları ucl'de final oynuyorlar! biz her gittiğimizde dayak yiyip dönüyoruz. bu da yetmiyor gs 5 yemiş, fb 5 yemiş bjk 5 yemiş (bakın burada bile hepsine aynı rakamı yazıyorum. çünkü ona bile takılanlar olacaktır.) diye idrar yarıştırıyoruz. her seferinde rezil olup dönmemiz, orta sınıf takımların çöplerine milyonları gömmemiz, milletin sopayla kovaladığı adamları 10 binlerce taraftar karşılamamızı dert eden yok! tabii bunları görmek, üzerine düşünmek, çözüm istemek, kalite talep etmek emek ister. düşünme ister. oysa oturduğumuz yerden hakem hatası kovalamak çok daha kolay.

derdini seveyimci arkadaşlar için bir not: derdim futbol özelinde değil. bu ortam artık çok sıkıyor beni. ayrıca sadece futbolu bile düşünsek bu kavgaları veren tarafların sayısı 10 milyonları buluyor. yani evet bu başlı başına bir dert.

futbol diye oynatılan bu tiyatro oyununu bir güzel yiyen 10 milyonlarca insanın boş yakınmalarindan başka bir şey değildir bu haştaglar.

kalitesi çavuşesku romanyasi ya da franko îspanyasi döneminden farksiz bir şey çıktı ortaya. bizim önümüze sunulan oyunun bundan tek farkı şudur: amaç 1 tane favori takımı kollamak değil "oyunun" sürekliliğini sağlamak. bu kadar.
federasyonun başında kamu ihaleleri ile servetine servet katan ve siyasetin 1 dediğini 2 etmeyecek adamlar gelir. kulüp başkanları ortadaki sefil kalitenin artırılmasni umursamadan sadece ötekine saldırarak destek elde etmeyi çabalar. teknik direktörler dünyada futbolun gittiği noktayı görmezden gelip sahaya koydukları ilkellik sonuç getirmezse hakemlere saldırarak yerini korumaya çalışır. futbolcuları suçlayacak bir nokta kalmıyor bile, çünkü yani herkes bu haldeyken parasına bakıp kendisine yap denileni yapmaktan fazlasını neden arasın?

geriye işte esas suçlu kalıyor. onlar da taraftar dediğin müşteriler oluyor. bugün kendisine sunulan üründen şikayet etmeyen müşterinin savunulacak bir tarafı yok. bütün bu endüstrinin çarklarını çeviren paranın kaynağı olan müşteri, "bu kalitesiz malı almam" demiyor. ıki kişi lokantaya gidiyorsunuz, aynı mutfaktan iki tabak bir halta benzemeyen yemek geliyor. lokantadan şikayetçi olup paranızın karşılığını istemek yerine, arkadaşınıza dönüp, senin önündeki tabak benimkinden daha bloktan deyip tatmin oluyorsunuz. düpedüz mallık düpedüz.

işte bu çarkın sahipleri de bu düzeni devam ettirmek istiyor böylece. çünkü yani hiç çalışmadan hiç uğraşmadan maksimum kar elde ediliyor bu düzende. müşteri, bu oyunu değiştir demeye başlarsa o federasyonun başı orda duramaz, o kulübün başkanı orda duramaz ve o teknik direktör, götüne teneke bağlanıp gönderilir. hepsi bunun farkında, o yüzden de hepsi işlerinde daha iyi olmak yerine sizin aranızdaki bu kavgayı körüklemekle meşkul.

bu durum sadece futbol endüstrisine özgü de değil. şuan ülkede hemen her şey bu levelde tutuluyor. vasatlarin diğer vasatlarla kavgasında taraf oldukça daha fazlasını beklemek anlamsız.