ya hiç karşılaşmasaydık

tuğçe ısıyel'in domino etkisi ile tanıdığım ilk kitabıdır, bir o kadar da çok sevdim kendisini. yazarın köşe yazılarından derlenmiş ya da hiç gün yüzüne çıkmamış yazılarını bir kitap olarak geniş bir kitleye sunmak istemesi sonucu ortaya çıkmış. unuttuğumuz pek çok şeyi masamın üzerine yatırıp incelememizi sağlayan bir bakış açısı sunuyor, " ya hiç karşılaşmasaydık". altını çizmekten imtina etmeyecekler için kitabın altını çizmedik yer bırakmıyorsunuz demek isterdim ama ben minik işaretleyiciler kullanarak buna son verdim, kitap da memnun bu durumdan. sonrasında kitap notlarını geçirdiğim deftere aktarıyorum o güzel cümleleri.

son derece akıcı ve okuyucuyu sıkmayan hali yanında kolay kolay bitirmek istemeyeceğiniz bir kitap oluyor. okuyup da sevenleri için not; yazarın yeni kitabı da yolda.