yağmur yağdığında kaçmak vs yağmurda bilerek ıslanmak

psikolojime göre değişen versustur. yağmurda ıslanmak mutluluğa biraz daha yakın olduğu için onu tercih ediyorum efendim.

evden çıkmış bir yere gidiyorsam kaçmak, bir yerden eve gidiyorsam ıslanmak.

bile isteye ıslanmak tabikii. kulaklıkla müzik dinliyorsanız birde o ana diyecek söz yoktur.

çok feda ıslanmış üstümde ne olduğunu umursamaz şekilde yürüdüğüm zamanlarım olmuştur arabadan çıkıp ıslanmak gibisi yok

buradan

asit yağmuru değilse kaçmadığımdır. sabun muyum alüminyum neden kaçayım? (bkz: iğrenç espriler)

yağmur çok yağıyorsa yağmurda bilerek ıslanmayın. değişik değişik fantazilere gerek yok. kaçın ve eve gidin. ama yaz yağmuruysa kalın. güzel oluyor çünkü.

allah'ın rahmetinden kaçılırmı hiç?

tabiki ıslanmak.

alman bir arkadaşımla gezerken yağmur bastırmıştı,biz sakinlikle yürürken etrafta aceleyle yürüyen ve hatta koşturan insanları görünce "wir sind ja nicht aus zucker" demişti.şekerden yapılmadık, erimeyiz manasında kullandıkları bir sözmüş onların.hem zaten kaçsan da ıslanıyorsun,bence sakince yürümek ve anın tadını çıkarmak daha güzel.

özellikle kışın, yağmur ve kar yağarken su geçirmez kıyafetlerimi giyer kendimi atarım dışarı.
saatlerce yürürüm. bunun zevki çok başka.

insta botlarının neden hep ıslandım yazmalarını buldum çünkü yağmurdan kaçmıyolar. bilim be.

- tamam, gardiyanlar ayarlandı. kuzey duvarından yağmur yağdığında kaçıyoruz!
- yok abi ben bilerek ıslancam.
- ...
- bilerek ıslancam abi.
- fena vurdular kafasına gitti çocuk.

her türlü ıslanıyorsunuz.

ahmak ıslatan dediğimiz türden bi yağışsa bahsi geçen, ben kaçarım. adı üstünde ahmak ıslatan.

böyle ince ince çisil çisil yağıyorsa kaçmam ama özellikle de altında beklemem ıslanayım diye. tabi mevsim de önemli şimdi. ilkbahar yağmuru mu, yaz yağmuru mu, kış yağmuru mu, ona göre şey eder insan.

yağmur çok şiddetliyse kaçmayı, durana kadar bir saçak altına girmeyi tercih ederim.

ikincisi en zevk aldığım olgudur. ruhu özgür ve toplumsal limitleri dert etmeyen insanların tavırı olduğunu düşünüyorum. saçım, makyajım, kıyafetlerim mahvoldu diye düşünerek, hayatın en güzel doğa olayını saçma bir şikayet sistemine dönüştüren insanların muhtemelen ağız dolusu savunma alacağı bir başlık açılmış. nitekim yağmurda dolayısıya eğlenmek ve ıslanmak dünyanın sayılı hazzından biridir. nedense dünyayı kendi kendimize hapis ediyoruz. limitleri koyan aslında bizleriz.

bugün yağmura yakalandım. ayağımda en sevdiğim vanslarım, üstümde bir kolej ceketi vardı. saçlarım yapılıydı ve suratımda makyajım vardı. gögsümü gere gere yürüdüm yağmurda ve işlerimi hallettim. eve geldim vanslarımı kuruması için kenara bıraktım.

dolayısıyla olay sizin kafanızda. limitlerinden arınması gereken sizlersiniz.

gözlük kullanırken her daim kaçardım, hiç zevk alamazdım çünkü. göz ameliyatı olduğumdan beridir yağmurlu günlerde yürüyüş bana ayrı keyif veriyor.

o da ruh halime göre değişiyor

nereye gittiğime bağlı, eve gidiyorsam hiç kaçmam çünkü üstümü değiştirebilirim.eve değil de işe gidiyorsam ıslanmamak için en hızlı şekilde giderim. sudan çıkmış kedi gibi oturmak istemem.