yalnız olmak sadece tek kalmak değildir

bu başlık için daha önce lotuss tarafınıdan ukde bırakıldı.
(bkz: kalabalıklar içinde yalnızlık)
(bkz: ruhun yalnız kalması)

etrafımda onlarca insan var ama ruhum öylesine yalnız, öylesine izole olmuş ki; sanki mars gezegeninde tek başıma yaşıyorum. etrafımda beni mutlu edecek tek bir ağaç, çiçek, hayvan yok.
insan desen ondan hiç yok.

tek olduğumuzu herkes görür. yalnız olduğumuzu sadece biz biliriz.

yalnızken her hissi yaşayabilirsin. çünkü bir tek sen varken kendinden başka arakesitin yoktur. bütün yaşamak istediklerini, düşlerle, fantezilerle, speküle ederek her türlü ruh haline sokabilirsin kendini. buna gündemin yön verir. yani olay sende bitiyor. yalnızlığa verdiğin manaya bağlı. ne tek kalmaktır ne de kalabalık olmaktır aslında yalnızlık.

“en uzak mesafe
ne afrika'dır,
ne çin,
ne hindistan,
ne seyyareler,
ne de yıldızlar geceleri ışıldayan.
en uzak mesafe
iki kafa arasındaki mesafedir
birbirini anlamayan.”
can yücel

kişi somut olarak yalnız olmasa da etrafında kalabalıklar olsa da o kalabalığa ulaşabildiği, sesini duyurabildiği ve anlışılabildiği ölçüde bu histen uzaklaşır. kendisinin farkında olmayan, ruhuna yabancı olan, farklı bakış açılarına kapalı olan ve kabul konusunda sorunlar yaşayanlar kendi içsel yalnızlığıyla bir savaş halinde olurlar.
“yan yana dizilmiş tek tipleşen çürümüş cesetler gibiydik! çürümüşlük ve yayılan koku rahatsız etmiyormuşcasına hayatımıza sessizce devam ediyorduk”

(bkz: yalnızken de kalabalığım)
(bkz: hiç kimse yokmuş gibi)