yalnız çok yalnız yapayalnız biri olmak

katlanılmasi zor bir yazgidir. duygu ve düşünceler paylaşılamaz. kendi kendine konuşmalar başlar. mutlu görünen bir grup fark edilince başka yana bakılır. ruh eşi başka galakside olsa gerek şeklinde düşünülür. yalnızlık tanrıya değil bu insanlara mahsustur. kimse tarafindan anlasilmazlar. sürüden kovulmuş lanetli varlıklardir. yitik bir ruh olarak hayalet gibi sürüklenirler. cemiyet bunlara uzaylı muamelesi yapar.

kocaman bir bok çukuruna gırtlağına kadar batmışken, elinden kimsenin tutmayacağını bilmek ve tek çarenin kendi kendine kurtulmak olduğunu bilen insandır.ha bazen çıkılıyor iyice batılıyor ama olsun yaptığın herşeyin sonuçları sadece senin canını açıtabilir

yalnız biri olmayı anlarım ama ben daha beterini yapıyorum bile bile kendimi yanlızlaştırıyorum bunun sonucunda ne olacağını bende bilmiyorum ama içinde bulunduğum depresif halimin buna büyük etkisi olduğunu varsayıyorum. bu konularda bilgi sahibi olanlar bana mesaj atabilirler.

allah belamızı vermiş demek ki dedirten durum.

kişi kendisi istemediği sürece çok uzun sürmeyecek bir durumdur bence. herkes kendine göre bir arkadaş, bir sevgili bulabilir.

herkes yalnızdır ama yapayalnız olmak yalnız olduğunu farketmenle başlar . çoğu insan bunu fark etmez

"yalnızlık insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. insan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu bazı görüşlere sahip olduğu zaman kendisini yalnız hisseder."

--carl gustav jung

önce yapayalnız kalmak istiyorum.
çevremdekileri kendimden uzaklaştırıyorum.
sonra yapayalnızlık çok ağır geliyor.
dayanamıyorum.
bile bile kaybettiklerimi geri istiyorum.
bu döngü ne zaman sonlanır?
bilemiyorum.

beni tarif eden başlıktır.
bu kadar sıfatı taşımaktan ben de sıkıldım ama çaresizlik insanın elini kolunu bağlıyor. keşke istediğim zaman yanıma biri beliriverse
keşke ihtiyacım olduğunda '' ben varım '' diyen biri olsa. keşke hayalden öte bir adım atabilse. keşke kelimesi kısa süreliğine de olsa uzaklaşıp gitse...

öncelikle yalnızlık hakkında açılan 85. başlık için tebrik ederiz, ücretsiz yeşil mahlas için iko ile iletişime geçebilirsiniz. yahu sanki bu devirde her yer mükemmel kalitede eş, dost, kanka, equri vs vs insanla dolu da devamlı bir yalnızlık edebiyatı. inanın o ruhunuza eş insanı/insanları bulamadıktan sonra o yavan kalabalık sadece ömrünüzü kısaltacaktır, huzurlu bir yalnızlığı tercih etmek bazen çok daha iyidir.

yalniz değilsiniz ki.(hep birileri var hayatımızda
farkında olmadan)

insanlarla buluşmalara gitmediğim, aramalarını açmadığım, sohbetlerine katılmadığım için kendimi yalnızlaştırmam sonucu oluşan durum. konuşmaların yüzeyselliği nedeniyle zevk almıyorum. belki de zevk almadığımdan konuşmalar yüzeysel geliyor.

(bkz: nil burak - yalnızım ben)

"yalnızlık allah'a mahsustur" diyenlere kafa göz dalan kişi olmaktır.

birilerinin olması, olmaması değil. var olmak değil.

hissetmemek sanırım. hissedeni, senin kadar hissedeni, senin kadar hissedemeyenine rastlayamamak.

aslında kendini bulmak demektir

hayatın senfonisidir yalnızlığımız. bunu kabul edince daha az yalnız oluyorsunuz.

yalnızlık bağımlılık yapacak kadar rahat bir hâldir.
yalnızlıktan korkuyor ve haz etmiyorsanız eğer iyi değerlendiremediğinizden kaynaklıdır.
araştırma zevkini tatmış olan insanlar, mantık ağırlıklı düşünen ve bilgi ile haz duyandır.
bu, yani benim gibi insanlar ilgi alanlarını geliştirmiştir. vakit çok değerlidir ve ilişkiden çekinirler.
ilişki olunca sürekli ilgi göstermesi gerekir.
basit bir matematik ile 6 saat ayırmak gerekiyorsa ilişkiye, 6 saatte ne kadar araştırma yapar ve bunu kurguma nasıl yedirebilirim?
diye düşünür, yani ben de böyle çalışıyor mekanizma.
yazıp yazıp silenen sahneler, uykusuz günler, bir sahne için 1 hafta harcamaları, tam konsantrasyon...
ilişki bunu baltalar.
tabi ki bu benim şahsi düşüncemdir.

hayatımızda kimler olursa olsun, insanlarla olan ilişkilerimiz hep pamuk ipliğine bağlı sanki. her an yalnız kalabilirsin, herkes yanındayken bile yalnızlığın dibine vurabilirsin ve bu klişeleri hepimiz biliyoruz.
bence asıl mesele yalnız olduğunu kabul etmek ve bununla savaşmamayı öğrenebilmek.