yalnızca uyurken mutlu olabilmek

psikolojik olarak çok sıkıntılı bir durumdur.

neredeyse bir yıldır içinde olduğum da durum. yaşamak acı verir ama ruyalar değil nedense depresyonda. ama illa uyuyabileceksiniz diye bir şey de yok. iyi ki ben çok uyuyanlardanım. eskiden erken uyanmayı çok severdim. şimdi uyumayı en çok seviyorum. insanların hepsinin cahil olduğunu ifşa etti depresyonum bana. kimse sağlıklı tavsiye veremiyor bu konuda konuşunca. bazı kimse ağla diyor, ağlamakla düzelir diyor bilmiyor ki saatlerce ağladığımı, kendisi ağlamak isteyip ağlayamadığı için herkesi öyle sanıyor; bir başkası ailen ve kendinden başka hiçbir şeyi düşünme diyor, demek kendisi mutluluğu orada buluyor.

ama yine de tekrardan erkenden uyanabilmeyi isterdim.

olanı biteni, yapılanı edileni, söyleneni, ima edileni kısaca hiç bir şeyi hissetmemenin verdiği dayanılmaz hafiflik bence kendisi.