yaptığına en çok pişman olduğun eylem

liseden sonra okumaya devam etmek.
gerçi pederin zoruyla okumuştum.
"gücümüz yetene kadar seni okutacağım."demişti. ta ki (bkz: hakkari üniversitesi)ni kazanana kadar. bu seferde "senin hazirlandigin sınava da, okuyacağın okula da..." demişti. bu defa da ben hazirlandigim iki yılım boşa gitmesin diye ısrar etmiştim. etmez olaydım. okuduğum iki yılın yerine asgari ücretle calissaydim şimdiye yurt dışında olmuştum.

hazırlanan arkadaşlara tavsiyem de "türkiye'nin doruklarda ki üniversitesi" gibi saçma sloganları olan üniversitelere gidip zaman kaybetmesinler. zira o doruk başarı zirvesi olan değil,rakım olarak en yüksek olan doruktur. çünkü 2500 metre gibi bir takımı var. zaten benim gibi o üniversitesitelere gidenler de kpss'den 90 puan alıp atanacaklarını düşünmesinler.

hayata güvenmek.

üniversitede seçtiğim bölüm. 18 yaşındaki insana hadi mesleğini seç dersen böyle kendi karakterini becerilerini kişiliğini dikkate almadan sırf puanı yetiyor diye sevmediği bir meslek seçer.

en'i söylemek istemiyorum kişisel tarihimde ve kalbimde mahrem olarak kalsın. bana çok zarar verdi. fakat okuduğum bölümden işimi çok severek yapsam da pişmanım. başka bi bölüm okuyarak zaten şuan yaptığım işi yapabilirdim. üstelik erken uzmanlaşmak ileride bence bir sorun olarak tartışılacak ya da tartışılıyor ben bilmiyorum. bir işe çok yönelmek, tek odağı o yapmak, zamanından önce o alanda üretmek, ustalaşmak için heyecanı öldürmek vs vs vs. bunlar hep sorun aslında.

bana getirdiği sonuclar bakimindan her türlü her şekilde güvenliğim açısından dile getiremedigim kendime bile soyleyemedigim kafa yakan bir eylem.

amerika'dan tekrar buraya dönmek.

imkan varken yurt dışına gitmemek. bilemedik azizim o zaman şu anki aklım olsa hemen giderdim.

neden geldim istanbul’a ?