yazarların en acı günü

babamı kaybettiğim gündür.

kaybedecek bir şeyimin kalmadığı gündür.

güvenecek kimsenin olmadığını anladığın gündür.

kendimi kaybettiğim gündür.

kaybettiğimi kazandığım gündür.

temmuz'un son günü, bir festivalde sahne alıp almayacağımız soruldu, çiçeği burnunda bir müzik grubu olarak kabul ettik.
festival 19 eylül sabahı düzenlenecekti, bir aydan fazla zamanımız vardı, biz de sabah akşam çalıştık, olağanüstü bir biçimde provalar yaptık, uykusuz geceler ve sıcak gündüz vakitlerinde durmadan çaldık durduk.

zaman ilerledi, eylül ayının ilk günlerinde festival 9 ekim sabahına ertelenince çok derin bir nefes aldık ve daha çok çalışma azmi ile dolduk, çaldık da çaldık, hatta bir ara gözümü karartıp yeni şarkılar yaptım; sadece o konsere özel.

festival günü geldi çattı, festivalde ses kısmıyla ilgilenen yetkililere gitarlar için pedal olmadığını, pedal yerine ses kartı ile bilgisayardan program aracılığı ile efekt verdiğimi anlattım, hiçbir sorun olmadığını söylediler, biz de mutlu mutlu ilk konser öncesi videoları çekmeye başladık, "ilk konserimiz, çok heyecanlıyız!" gibi gibi gülümsemeli anlar işte.

normalde bizim 12:00 - 13:00 arası sahne almamız, 20 dakika soundcheck'e, yani gitarların ses kontrolü gibi şeylere ayırmamız ve 40 dakikalık bir performans sergilememiz gerekir iken, bize, bizden hemen sonra çıkacak olan sattas'ın saçmalığı yüzünden 1 saatlik süre yerine 25 dakika verildi sattas beyefendinin izmir konseri varmış, o yüzden erken çıkması gerekiyormuş, 25 dakikanın 5?! dakikasında soundcheck yapıp başlayacakmışız şarkıya, güldünüz di mi? ben de güldüm o an şaka sanıp.

neyse efendim, zaman geldi çattı, bilgisayarımı aldım, sahneye çıktık, ses sistemine bağladık derken ne oldu biliyor musunuz? ses sistemleri bilgisayardaki sesi algılamadı. o 5 dakikalık soundcheck oldu mu sana 15 dakika, herkes susmuş bizi izliyor, insanlar seferber olmuş biçimde sesi ayarlamayı deniyor ama nafile, daha da kötüsü laptop ile uğraşan ve ses sistemini ayarlayan çocuk artık naptıysa bilgisayar bir kapandı, açamıyoruz, açılmıyor.

o gün sahneye çıktık ama sadece çıktık, performans sergilemeden indik. trajikomik hadise, benim şimdilik en acı günüm.
o gün sahneden indikten sonra bir ağladım ki sormayın...
sattas, bana bir konser ve 3 tane pedal borcun var oğlum, taktım sana, peşindeyim.

psikiyatristimin erzurum'a tayin olduğunu öğrendiğim gün.

swh

milyon göz yaşı döksem ugurlarina ve dualar etsem, avutmuyor, avutamiyor. isyan etmek istemiyorum ama çok canım yanıyor. şimdi sadece tek dileğim var senden, göremediğimi göstermen bana.

bayram günleri.

6 şubat 2023.
bari bir sokağım kalsaydı. kalmadı.

evimden ocağımdan oldum

amcamın vefatı.
mezarının başında öyle ağlamıştım ki. 3 gün baş ağrısı çekmiştim.

hacı özcan amcam. birçok şeyimi ondan almışım. aslan yeğenim dediğiyle, az kaldı buluşacak. erken alırmış sevdiğini..

son aylarda bugün
çok kötü bisikletten düştüm bi süre istirahat valla

8 senedir her gunum