yazarların evlerindeki en havalı eşya

yaz sıcağında klimadır

havalı demek maddi değerse valla gözüm gibi baktığım macbook airdir, pamuklara sarmalamak istiyorum evden çıkarken dolaba falan saklıyorum mazallah çalınır diye.

kitaplığım ve kitaplarım.

ama eve gelenlerin dikkatini en çok çeken yarım tonluk akvaryum. ben hiç sevmiyorum ama çok gösterişli ve büyük. lanet olsun.

kitaplığım ve üzerindeki ganimetler ve tüy toplayıcı makinem .

evdeki en havalı şey benim. eşya olmamam gibi küçük bir detay var ama olsun.

ön edit: arkadaşlar pahalı bişey değil...(zengin değilim,keşke olabilsem...) sadece hoş ve dekoratif... uzanıp sallanırken kitap okumak, pc de çalışmak...vb güzel oluyor. sallanırken bebekliğine dönüyorsun.


şöyle bir koltuğum var... sallanıyor meret. bence bu.

1900 yapımı ceviz döner koltuk

yazarların görgüsüzlük yaptığı başlık. bende yapayım.

ben eski seviyorum. eski battaniye, eski sandık, eski dantel vb.

hepsi benim için özelliği olan eskiler. hepsinin hikayeleri var. kimini aramışım, kimi bana özel alınmış, kimini birinde görmüşüm çok sevmişim.

ezcümle benim havalı eşyam yok hepsi gayet sakin eşyalar.

*

iki sene önce evde tadilat yaptırarak çoğu eşyayı atıp minimal bir hayata geçmemizle birlikte evde sadece basit bir şekilde yaşamamıza yetecek kadar eşya var, o yüzden de bence havalı veya lüks bir şey yok. ama hemen kapı girişindeki duvarda gittiğimiz ülkeleri işaretlediğimiz büyük bir dünya haritası var. evimize gelenler, bu haritayı çok havalı buluyor.*

cehepelileri gördüğümüz başlık.

eşim. çok havalı bir bey. bazen kafasına göre takılır ve evdeki varlığımı unutup kendi kendine konser vermeye başlar. bazen de mutfak yeteneklerini konuşturarak bana müthiş derecede güzel yemekler hazırlar. o hayatımda olmasaydı muhtemelen hayatım bu kadar canlı olmazdı.

sanırım gittiğimiz yurt içi ve yurt dışı gezilerinden aldığım magnetler,herkesin çok ilgisini çekiyordu,çekiyordu diyorum çünküm 1 sene önce taşındığımız evimizde hala kutunun içinde çıkmayı bekliyorlar.

kitaplığım... zaten eşya pek sevmem. kalabalıktan hiç hoşlanmam* sadece kitap ve kitaplarım sığmamaya başladığında kitaplık alıyorum, o kadar.

küp.

ben çocukluktan beri o küpün içine gider bakarım, böyle içine bağırınca yankı da yapıyor, normal bir adamın belini geçer, annem onun içine yazları dağ çiçekleri koyar.

küp, rahmetli babaannemin rahmetli annesinden kalma. fatma nene. biz ona papbanne derdik.

insan fakfakir olunca böyle şeylerle övünüyor... sanki 100 yıllık değil de antik roma'dan kalma. içinden altın filan çıksa hadi neyse. öteberi koyarlarmış eskiden.

evimize her gelene önce küpü gösteririm. nadide antik bir esermiş gibi davranıyorum. fularımı takmadan asla sunumunu yapamam. bir de fırça alıyorum elime. kestirme fırça 4 numara. hep arkeyolok olmak istemişimdir...